آموزش زبان فرانسه به کودکان ایرانی با رویکرد ارتباطی

مطالعات نقد ادبی

مقاله 5، دوره 8، شماره 32، مهر 1392، صفحه 90-119   

نویسنده

مهدی حیدری

استادیار زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

چکیده

در تاریخ آموزش زبان‏ها،روش سمعی_ بصری و رویکرد ارتباطی در دیدگاه‏های‏ خود نسبت به فرایند آموزش و یادگیری، چالش‏های پردامنه‏ای‏را برانگیخته‏اند.به‏ ویژه آن‏که رویکرد ارتباطی در تقابل با روش‏های آموزشی پیشین-روش دستور زبان‏ ترجمه و روش سمعی بصری-تعریف می‏شود.گسست و جدایی از این شیوه‏ها به‏ نام ارتباط و کنش اجتماعی صورت می‏پذیرد،مفهومی که امروزه به‏عنوان هدف غایی‏ یادگیری زبان،مورد پذیرش همگان است.تقابل دیدگاه‏ها زاییدهء پرسش‏های چندی‏ است،از جمله این‏که آیا یادگیری اشکال و قواعد زبان خارجی و تقدم صورت بر معنا،هدف اصلی است یا ایجاد ارتباط.از دیگرسو تا چه اندازه دریافت رویکرد ارتباطی از نقش معلم،متعلم و ابزار آموزشی،با مفهوم آموزش و یادگیری در روش‏ سمعی بصری قرابت دارد؟مرکزیت متعلم،در برابر مرکزیت معلم و متد در بطن‏ چالش‏های رویکرد ارتباطی جای دارد.بنابراین گسست و نیز پیوند دیدگاه‏های‏ آموزشی ارتباطی و سمعی بصری در جنبه‏های متفاوتی پدیدار می‏شوند که در نوشتار حاضر مورد بررسی قرار می‏گیرند.

کلیدواژه‌ها

رویکرد ارتباطی؛ روش سمعی_بصری؛ آواشناسی؛ دستور زبان؛ آموزش