شخصیّت و شخصیّت پردازی در رمان «ملکوت»

مطالعات نقد ادبی

مقاله 5، دوره 8، شماره 31، تیر 1392، صفحه 102-119   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

بیتا اسدزاده گودرزی¹؛ ابراهیم ابراهیم تبار²

¹دانش اموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی پیام نور

²دانکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل

چکیده

رمان ملکوت نوشته‌ی بهرام صادقی، داستان نویس معاصر است. این رمان از نوع رمان‌های نمادین است. سبکی که بهرام صادقی در این رمان به کار برده‌ است ، آنچنان ذهنی است که‌ آن را از سبک و سیاق داستان‌های کوتاهش دور می‌کند و صبغه‌ای فرا طبیعی به آن می‌دهد. می‌شود گفت که: شخصیّت‌ها در داستان‌های او، کم کم شالوده‌ی اجتماعی خود را از دست می‌دهند و عناصری که در کیفیت شکل دادن آنها نقش داشته‌اند؛ رو به فساد و از هم پاشیدگی می‌گذارد و داستان‌ها در تار و پود افکار خرافه و کابوس زده‌ای پیچیده می‌شود. شخصیّت‌های اصلی او از نظر روانشناسی اغلب پیچیده و مرموز تصویر شده‌اند و بیش‌تر آن‌ها یا مریضند؛ و یا در افکار پریشان گرفتار شده اند. نویسنده به‌طور هنرمندانه‌ای از توصیف، گفتگو، عمل و نام در پردازش شخصیّت‌ها استفاده کرده است. به نظر می‌رسد که صادقی در شخصیّت‌پردازی قهرمانان خود، بیش‌تر بر استفاده از عنصر توصیف و گفتگو تأکید داشته است.

کلیدواژه‌ها

بهرام صادقی؛ ملکوت؛ شخصیّت‌پردازی؛ رمان؛ ادبیّات داستانی