روش و جایگاه ادبی حمزه اصفهانی در روایت و شرح دیوان ابو نواس

مطالعات نقد ادبی

مقاله 5، دوره 7، شماره 29، دی 1391، صفحه 128-155   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

عنایت الله فاتحی نژاد¹؛ حمید عابدی فیروز جایی²

¹دانشیار زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

²دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

چکیده

دیوان ابو نواس به روایت حمزه اصفهانی یکی از یازده روایت معتبر شعر ابو نواس است، که در کنار روایت ابو بکر صولی از اهمیت و شهرت بیشتری برخوردار است. حمزه اصفهانی بر خلاف دیگر همتایان خود تمام اشعاری را که به نحوی با نام ابونواس، شاعر پرآوازه و ایرانی تبار دوره عباسی، گره خورده بود؛ جمع آوری و تدوین کرده است، و در این راه به نقد، بررسی، و شرح اشعار نیز پرداخته، و میزان اعتبار هر روایت را روشن ساخته است. وی با تکیه بر تنوع دانش خود در حوزه های مختلفی مانند زبان شناسی، و روایت اشعار و اخبار، روشی متفاوت در این اثر در پیش گرفته است؛ که روایت او از اشعار ابونواس را متمایز کرده است. حمزه اصفهانی، همواره از عقل و خرد خود در نقد روایت های گوناگون بهره گرفته است و در این راه صاحب سبک است. در این مقاله کوشیده ایم تا ضمن بررسی روش وی، جایگاه ادبی او را در این اثر تبیین نماییم.

کلیدواژه‌ها

حمزه اصفهانی؛ ابو نواس؛ دیوان؛ شعر؛ روایت؛ جایگاه ادبی