بررسی اسلوب و مضامین شعری عبدالعظیم ربیعی در مدح و رثاء اهل بیت(ع)

مطالعات نقد ادبی

مقاله 6، دوره 6، 24-25، اسفند 1390، صفحه 100-118   

نویسندگان

سوره وظیفه¹؛ سیده زهرا موسوی²

¹دانش آموخته ی مقطع کارشناس ی ارشد رشته زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

²استادیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

چکیده

«عبدالعظیم ربیعی»(1323-1399ق) شاعر معاصر خوزستانی یکی از دانش آموختگان حوزة علمیۀ نجف اشرف می باشد، که شعر خود را تقدیم به اهل بیت(ع) نموده و ادبیات خود را در خدمت به دین به کار برده است. وی در اشعار خود تحت تأثیر مضامین شعری نجف اشرف و با تقلید از شاعرانی چون سید حمیری، شیخ هاشم کعبی، سید حیدرحلی و...، با بهره گیری از کتب تاریخی- روایی به مدح و رثای پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) می پردازد. مدح و رثاء علماء، رثاء خاص، غزل، موعظه ها و حکمتها، مناجات، شعر تعلیمی وماده تاریخ نیز از جمله مضامین و موضوعات شعری است که در اشعار ربیعی دیده می شود. در این مقاله علاوه بر شرح زندگی ربیعی و بیان محتوا و موضوعات اشعار ربیعی، به تحلیل و بررسی نمونه هایی از مضامین مدح و رثاء اهل بیت(ع) در شعر ربیعی پرداخته شده و اسناد تاریخی آنها مورد مداقه قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

عبدالعظیم ربیعی؛ مدح؛ رثاء؛ اهل بیت(ع)