امر به معروف و نهی از منکر از منظر عرفانی (با تکیه بر اسرارالتوحید)

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 5، دوره 8، شماره 29، دی 1391، صفحه 73-89   

نویسندگان

جلیل مشیدی¹؛ یوسف اصغری بایقوت²

¹دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک

²دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک

چکیده

امر به معروف و نهی از منکر موجب سلامت تعاملات و رفتارهای اجتماعی و ضامن اجراى اصول و قوانین در جامعه اسلامی است. هر چند همه فرقه‌ها و مکاتب و زیرمجموعه‌های جامعه اسلامی به‌گونه‌ای به این اصل معتقدند، از نظر شروط اجرا و چگونگی انجام آن تفاوت‌هایی میان آنها دیده می‌شود. هدف این مقاله بررسی شروط و چگونگی اجرای این اصل در میان عرفا با تکیه بر اسرارالتوحید است. بوسعید به این آموزه دینی توجه خاصی داشته است، اما تسامح و تساهل و آزاداندیشی وی و توجه به خلوص نیت در رفتار اشخاص موجب شده است که در مورد رفتار مرتکبانِ منکر خشونت و سختگیری نداشته باشد. از سویی بوسعید در ادای این فریضه بر اساس حال و مقال و شناخت شخصیت گناهکار، موثرترین و آسان‌ترین روش را پیش می‌گیرد که شامل روش زبانی، لطف و مهربانی در راستای ایجاد دگرگونی رفتار گناهکار و ... است.

کلیدواژه‌ها

امر به معروف؛ نهی از منکر؛ شریعت؛ عرفان و تصوف؛ تساهل و تسامح؛ اسرارالتوحید