از سمبلیسم تا اسطوره در اشعار فروغ فرخ‌زاد

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 8، دوره 8، شماره 27، تیر 1391، صفحه 140-163   

نویسندگان

مهدی ممتحن¹؛ مهدی رضا کمالی بانیانی²

¹دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت

²دانشآموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

چکیده

واحدهای ساختاری اسطوره (Myth) از واحدهای ساختاری سازنده زبان به همان شیوه متفاوت‌ است که واحدهای ساختاری زبان از یکدیگر. اساطیر، پویایی انسان برای معنادارکردن یک مفهوم از میان اطلاعات بی‌نظمی است که طبیعت و دیگر نمادهای اسطوره ارائه می‌‌هند. آنان ایماژهای تجسم‌یافتة نیروهای کیهانی و نمودگار تجربه‌ای در عالم قداست‌اند که در آفرینش کیهانی، امور پهلوانی، آیین‌ها و توتم‌پرستی و ... نمایان هستند.
فروغ فرخزاد از شاعران معاصر ادب پارسی است که اشعارش، با یاری گرفتن از اساطیر، سیری را از ایستایی به سوی دو معنایی یا چند معنایی پشت سر گذاشته‌اند و در نتیه این زبانِ شعری، باعثِ جایگزین‌کردن اجزاءِ عینی با اجزاءِ ذهنی اسطوره گردیده است. در این مقاله به بررسی اسطوره و ابعاد آن در اشعار فروغ فرخزاد پرداخته شده است

کلیدواژه‌ها

سمبلیسم؛ اسطوره؛ شعر؛ شکل‌گیری و جایگیری؛ فروغ فرخزاد