پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 418 |
| تعداد شماره‌ها | 10,006 |
| تعداد مقالات | 83,645 |
| تعداد مشاهده مقاله | 78,625,662 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,776,875 |
بررسی جایگاه ایزدبانو اَشی در باورهای ایران باستان | ||
| ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی | ||
| مقاله 3، دوره 6، شماره 18، فروردین 1389، صفحه 37-47 اصل مقاله (272.59 K) | ||
| نویسنده | ||
| نغمه حسینی | ||
| دانشجوی دکتری فرهنگ و زبانهای باستانی دانشگاه آزاداسلامی ـ واحد علوم و تحقیقات | ||
| چکیده | ||
| این مقاله به بررسی جایگاه اشی (Aši) در اندیشه‌ها و باورهای ایران باستان می‌پردازد. اشی را باید ایزدی پیش زردشتی دانست. او مینویِ پاداش در دین کهن آریایی است. نام او هم در گاهان ـ کهن‌ترین بخش اوستا ـ و هم در اوستای متأخر آمده است، با این تفاوت که در گاهان، اشی بیشتر به عنوان مفهوم انتزاعی به‌کار رفته است و بر مفاهیمی چون سهم و قسمت دلالت می‌کند، حال آنکه در اوستای متأخر او ایزدبانوی فراوانی و برکت است و به یارانش، جلال، شکوه و نیک‌بختی می‌بخشد. نام اشی در نوشته‌های پارسی میانه به صورت «ارد» و «ارت» و با صفت ونگوهی (vaŋuhī) به معنای نیک، به صورت های «اهرشونگ»، «ارششونگ» و «اششونگ» آمده است. به‌نظر می‌رسد آیین ستایش اشی زمانی در شرق و غرب ایران رواج داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اَشی؛ ایزدبانو؛ گاهان؛ یشت؛ اوستای متأخر | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,654 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 721 |
||