عامل زمان در رمان «سووشون»

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 1، دوره 4، شماره 10، فروردین 1387، صفحه 1-18   

نویسنده

شمس الحاجیه اردلانی

مربی دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد بوشهر

چکیده

در میان شاکله‌های روایی، عامل زمان در رمان سووشون، در اولویت قرار دارد و لایه‌های زمانی مختلف، در بطن روایت، با یکدیگر در تلاقی هستند. روایت در این رمان، بیشتر به گذشته باز می‌گردد و گاه نیز به شکل آینده‌نگر به پیش‌بینیِ وقایع می‌پردازد. این کار با مهارت تمام و به‌گونه‌ای انجام می‌شود که از چارچوب دنیایِ بازنمایی‌شدة داستان فاصله نگیرد.
تداوم داستان در رمان سووشون، هشتاد روز است و شتاب ثابت (معیار) براساس 17/3 صفحه در روز ارزیابی می‌شود. میانگین وزنی شتاب سووشون بر پایه 64/7 صفحه در روز به‌دست می‌آید که نشانگر ضرباهنگ شتاب منفی کل متن است و اینکه حداقل سرعت بر فضای داستان حاکم است.
کارکرد انواع بسامد در این رمان متداول است. دانشور معمولاً وقایع را با ذکر جزئیات، به صورت مکث توصیفی می‌آورد.

کلیدواژه‌ها

سووشون؛ زمان؛ روایت؛ تداوم؛ ژنت