شاملو، شاعر زندگی و مرگ

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 2، دوره 3، شماره 9، دی 1386، صفحه 10-31   

نویسنده

عباس باقی نژاد

مربی دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد ارومیه

چکیده

مرگ، تجربه‌ای است که در حیطة دیگر تجربیاتِ انسانی نمی‌گنجد. به همین دلیل، انسان‌ها در برابر آن، واکنش‌های متفاوت و گاه متضادی نشان داده و داوری‌های گوناگونی دربارة آن نموده‌اند. شعر فارسی در همة گونه‌های خود، راویِ احساس‌هایی بوده است که شاعران فارسی در برابر مرگ و زندگی داشته و دارند. در روزگار ما، احمد شاملو، شاعر انسان‌گرا و متعهدِ معاصر، کسی است که انسان، زندگی و مرگ را به گونه‌های مختلف، دستمایة شاعریِ خویش قرار داده است. او شاعری است متفکر که خود را در برابر انسان و سرنوشت او مسئول می‌شناسد. اندیشه درباره زندگی و مرگ، جریانی مداوم در شعر شاملوست که زمینة گفت‌وگوهای او را دربارة انسان، آفرینش و هر آنچه به انسان و انسانیتِ او مربوط است، فراهم آورده است.
 

کلیدواژه‌ها

انسان؛ زندگی؛ مرگ؛ شعر؛ آرمانخواهی

مراجع