تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 9,997 |
تعداد مقالات | 83,560 |
تعداد مشاهده مقاله | 77,801,309 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 54,843,931 |
متناقضنما در غزلیات حافظ | ||
ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی | ||
مقاله 7، دوره 3، شماره 7، تیر 1386، صفحه 101-119 اصل مقاله (264.16 K) | ||
نویسنده | ||
فرشید وزیله | ||
مربی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد صحنه | ||
چکیده | ||
یکی از برجستهترین ویژگیهای ادبی شعر حافظ «ایهام» است که شاعر به وسیلة آن توانسته کلام خود را از جذبهای خاص برخوردار و رندانه ظرایف و طرایف را از هر مضمونی بیان کند و در عین حال خواننده را در گزینش بینهایتی از معنا رها سازد. بنابراین توجه بیشتر مشتاقان شعر حافظ به بررسی این شگرد و سایر ترفندهای ادبی مرسوم در بلاغت عصرِ او معطوف شده است. شعر حافظ دارای جذبههایی پنهانی است که او هنرمندانه آنها را در شعر خود تعبیه کرده است. یکی از این جذبهها که در شعر وی بسامدی بالا دارد، «متناقضنما» (پارادوکس) است که حاصل جست و جو در هزار توی ظرفیتهای ناپیدای «زبان» و تلاش برای جبران کاستی لفظ در برابر والایی معناست. در این گفتار برآنیم ضمن تعریف متناقضنما و رابطه آن با تضاد، آشناییزدایی و خلاف انتظار و بیان ارزش ادبی متناقضنما، به بررسی انواع آن، بسترهای بیان متناقضنما و ساختمان آن در غزلیات حافظ با ذکر شواهدی از دویست و پنجاه غزل آغازین دیوان حافظ بپردازیم. | ||
کلیدواژهها | ||
غزل؛ متناقضنمایی (پارادوکس)؛ خلاف انتظار؛ تضاد؛ آشناییزدایی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,924 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,182 |