سنجش وضعیت توسعه یافتگی شهرستان های استان یزد با استفاده ازمدل تاکسونومی عددی

فصلنامه جغـرافیا

مقاله 3، دوره 4، شماره 16، خرداد 1390، صفحه 54-67   

نویسندگان

منیره رعیتی شوازی¹؛ محبوبه عباسی شوازی²

¹کارشناس ارشد جغرافیای طبیعی - ژئومورفولوژی در برنامهریزی محیطی

²کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

چکیده

نخستین قدم در برنامه ریزی توسعه منطقه ای شناسایی وضع موجود آن مناطق می باشد که این شناسایی مستلزم تجزیه و تحلیل بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و غیره می باشد. برای تخصیص اعتبارات و منابع میان مناطق مختلف، شناسایی جایگاه آن منطقه در بخش مربوطه و رتبه بندی سطوح برخورداری از مواهب توسعه ضروری است. از جهتی به کارگیری معیارها و روش های کمی به منظور سطح بندی سکونتگاه ها در سطح مناطق از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی می شود و از سوی دیگر معیاری است برای تلاش در زمینه کاهش و رفع نابرابری های موجود میان آنها . این مقاله برآن است تا با استفاده از روش آنالیز تاکسونومی عددی به سطح بندی و تعیین میزان نابرابری موجود میان شهرستان های استان یزد بپردازد . این روش در ابتدا زیرمجموعه های مورد مطالعه را به گروه های همگن تقسیم می کند و سپس درجه ی توسعه یافتگی در داخل گروه همگن را محاسبه می کند . بدین منظور با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوط به سال43 ،1388 متغیر گوناگون در قالب 5 شاخص آموزشی، بهداشتی و درمانی، حمل و نقل و زیر بنایی، مسکن و ساختمان، فرهنگی و در میان 11 شهرستان مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج این بررسی نشان دهنده عدم توزیع همگن امکانات و خدمات در شهرستان های استان یزد می باشد، بطوری که از مجموع 10 شهرستان، شهرستان اردکان در تخصیص امکانات و خدمات، توسعه یافته و شهرستان های ابرکوه، خاتم، صدوق، طبس و مهریز، در حال توسعه، شهرستان های بافق و میبد، کمتر توسعه یافته و شهرستان های بهاباد و تفت توسعه نیافته اند .

کلیدواژه‌ها

توسعه یافتگی؛ شاخص های توسعه؛ آنالیز تاکسونومی عددی؛ یزد