حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی در نوجوانان: نقش واسطه‏‌ای خودکارآمدی و حرمت خود

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 8، دوره 11، شماره 41، مهر 1393، صفحه 103-114   

نویسندگان

علی اصغر حسین‌زاده¹؛ مرتضی عزیزی²؛ حسین توکلی³

¹دکتری روانشناسی عمومی

²استادیار دانشگاه آزاد واحد سراب

³کارشناس ارشد روانشناسی عمومی

چکیده

هدف پژوهش حاضر ارائه یک مدل برای ارتباط حمایت اجتماعی، خودکارآمدی، حرمت خود و رضایت از زندگی بود. 213 دانش‌آموز مقطع دبیرستان (111 دختر ، 102 پسر) برای شرکت در این مطالعه به روش نمونه‌برداری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و مقیاس چند‌بعدی حمایت اجتماعی ادراک‌شده (زیمت، دالم، زیمت و فارلی، 1988)، مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و دیگران، 1982)، مقیاس حرمت خود (رزنبرگ، 1965) و مقیاس رضایت از زندگی (دینر، امانس، لارسن و گریفین، 1985) را پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان دادند حمایت اجتماعی با سه متغیر خودکارآمدی، حرمت خود و رضایت از زندگی رابطه مثبت معنادار دارد. افزون بر آن، رابطه حرمت خود با رضایت از زندگی و رابطه خودکارآمدی با حرمت خود مثبت و معنادار بود. در مجموع یافته‏ها نشان دادند حمایت اجتماعی بر رضایت از زندگی اثر مستقیم دارد و به واسطه خودکارآمدی و حرمت خود بر رضایت از زندگی به صورت غیرمستقیم تأثیر‌گذار است. نتایج این پژوهش ضرورت توجه به منابع حمایت اجتماعی در تقویت خودکارآمدی، حرمت خود و رضایت از زندگی نوجوانان را مورد تأکید قرار داد.

کلیدواژه‌ها

رضایت از زندگی؛ حمایت اجتماعی ادراک‌شده؛ خودکارآمدی؛ حرمت خود