مهارتهای بنیادی در کودکان دارای ناتوانی ریاضی و ناتوانی توأم ریاضی و خواندن

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 2، دوره 8، شماره 31، فروردین 1391، صفحه 235-245   

نویسندگان

انوشه امین‌زاده¹؛ حمیدرضا حسن‌آبادی²

¹روانشناسی تربیتی

²استادیار دانشگاه تربیت معلم

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین مهارت‌های بنیادی 103 دانش‌آموز پایة چهارم دارای ناتوانی ریاضی بر اساس آزمون ایران کی‌مت (هومن و محمداسماعیل، 1381) و ناتوانی توأم ریاضی و خواندن بر اساس خرده‎آزمون خواندن کلمه‌ها در آزمون خواندن ( کرمی‌نوری و مرادی، 1387) بود. نمونه متشکل بود از سه گروه که از لحاظ بهرة هوش همگن شده بودند: کودکان واجد ناتوانی ریاضی و توانایی متوسط در خواندن (24 نفر)، ناتوانی توأم در خواندن و ریاضی (24 نفر) و پیشرفت متوسط در ریاضی و خواندن (26 نفر). مهارت‌های بنیادی شامل پردازش آوایی، پردازش زمانی ـ شنیداری و حافظة کوتاه‌مدت آوایی و حافظة‌کاری آوایی بودند. نتایج تحلیل واریانس تک‌متغیری و آزمون‌های تعقیبی (توکی) نشان دادند که کودکان دارای ناتوانی ریاضی نسبت به کودکان واجد پیشرفت متوسط در خواندن و ریاضی در پردازش زمانی ـ شنیداری عملکرد ضعیف‌تری دارند. نتایج در کل نشان دادند که نارسایی در پردازش آوایی، پردازش زمانی ـ شنیداری و حافظة کوتاه‌مدت آوایی در شکل‌گیری ناتوانی توأم خواندن و ریاضی نسبت به ناتوانی ریاضی، نقش بیشتری دارد.

کلیدواژه‌ها

ناتوانی ریاضی؛ ناتوانی توأم خواندن و ریاضی؛ حافظه کاری؛ پردازش زمانی-شنیداری؛ پردازش آوایی