اثربخشی آموزش مدیریت رفتار بر تنیدگی والدینی مادران کودکان درخودمانده

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 5، دوره 8، شماره 31، فروردین 1391، صفحه 269-277   

نویسندگان

کارینه طهماسیان¹؛ راضیه خرم‌آبادی²؛ نرگس چیمه³

¹استادیار پژوهشکده خانواده دانگاه شهید بهشتی

²عضو هئیت علمی دانشگاه خلیج فارس بوشهر

³استادیار پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی برنامة آموزش مدیریت رفتاری والدین درکاهش تنیدگی والدینی مادران کودکان درخودمانده بود. براساس یک طرح شبه‌تجربی، 30 مادر کودک درخودمانده انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. گروه¬ها از نظر سن و جنس کودک، و سن و تحصیلات مادر همتا شدند. پرسشنامة¬ تنیدگی والدینی (آبیدین، 1990) در پیش‎آزمون، پس‎آزمون و پیگیری به دو گروه داده شد.‘گروه آزمایش، به مدت شش هفته (هر هفته یک جلسة دو ساعته) در جلسه‎های آموزش والدین شرکت کردند و گروه گواه مداخله‎ای دریافت نکرد. یافته‎های تحلیل واریانس با استفاده از اندازه¬های مکرر نشان دادند که این برنامه برکاهش تنیدگی والدینی اثر دارد و به افزایش توانایی مقابله با تنیدگی والدینی منجر می‎شود. استلزام‎های بالینی برای پیشگیری و درمان تنیدگی والدینی در مادران کودکان درخودمانده مورد بحث قرار گرفتند.

کلیدواژه‌ها

آموزش والدین؛ تنیدگی والدینی؛ کودکان درخودمانده؛ مدیریت رفتار