کنش وری خانوادگی، هویت شخصی و رفتار مشکل‌آفرین در نوجوانی

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 1، دوره 7، شماره 27، فروردین 1390، صفحه 207-217   

نویسندگان

زهره مجدآبادی فراهانی¹؛ ولی‌اله فرزاد²؛ مهرناز شهرآرای³؛ علیرضا مرادی³

¹استادیار دانشگاه پیام نور

²استادیار دانشگاه تربیت معلم

³استاد دانشگاه تربیت معلم

چکیده

هـدف این پژوهش شنـاخت نقش هویت در رابـطة بین کنش‎وری خانـوادگی و رفتار مشکل‎آفرین در نمونه‌ای متشکل از 300 دانش‎آموز پایة دوم راهنمایـی (150 دختـر و 150 پسر) بود. کنش‎وری خانوادگی برحسب نشانگرهـای ارتباط والد ـ نوجوان، دلمشغولی والدین و والدگری مثبت و رفتار مشکل‎آفرین با نشانگرهای رفتار پرخاشگرانه، رفتار نقض قـانون و مشکلات توجه، عملیاتی شدند. الگوهای معادلة ساختاری نشان دادند که 22 درصد از کل رابطه (مستقیم و غیرمستقیم) بین کنش‎وری خانوادگی و رفتار مشکل‎آفرین از خلال دو متغیر هویت عمل می‎کند و سردرگمی هویت به طور نسبی رابطة بین کنش‎وری خانوادگی و رفتار مشکل‎آفرین را واسطه‎گری می‎کند. یافته‎های این پژوهش مطرح ساختند که هم کنش‎وری خانوادگی و هم هویت نقش مهمی در هدایت نوجوانان به سمت رفتار مشکل‎آفرین یا دورشدن آنها از چنین رفتارهایی دارند. در مورد مضامین مداخله‎ای نیز بحث شد.

کلیدواژه‌ها

نوجوانی؛ هویت شخصی؛ کنش‌وری خانوادگی؛ رفتار مشکل‌افرین؛ واسطه‌گری