نارساییهای شناختی زیربنایی در ناتوانی ریاضی

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 1، دوره 6، شماره 23، فروردین 1389، صفحه 187-200   

نویسندگان

انوشه امین زاده¹؛ حمیدرضا حسن آبادی²

¹دانشجوی دکتری دانشگاه شهید بهشتی

²استادیار دانشگاه تهران

چکیده

هدف از پژوهش حاضر اندازه گیری نارساییهای همراه با ناتوانی ریاضی در کودکان بود. در این مطالعه تعداد 46 دانش‌آموز پایه چهارم دبستان در دو گروه با توانایی متوسط و ناتوان در ریاضی انتخاب شدند به گونه‌ای که بهره هوش و توانایی خواندن آنها تا حد ممکن نزدیک به یکدیگر بودند. حافظه‌کاری از طریق آزمونهای هوش وکسلر (وکسلر، 1974؛ شهیم، 1373الف) و برج لندن (کالبرتسون و زیلمر، 1998)، بازداری با استفاده از آزمونهای استروپ (اسپرین و استراوس، 1998) و برج لندن و ادراک دیداری‌ـ‌‌فضایی از طریق شکل تجمعی ری (استریث، 1944) اندازه‌گیری شدند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان دادند که عملکرد گروه ناتوان در ریاضی، در ادراک و سازماندهی دیداری‌ـ‌فضایی تفاوت معناداری با گروه متوسط در توانایی ریاضی داشت که بیانگر ناتوانی در تحلیل، ترکیب و سازمان‌دهی اطلاعات در گروه ناتوان در ریاضی بود.

کلیدواژه‌ها

ناتوانی ریاضی؛ کنشهای اجرایی؛ حافظه‌کاری؛ بازداری پاسخ؛ ادراک دیداری- فضایی