احساس تنهایی و خوداثربخشی اجتماعی در نوجوانان

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 1، دوره 6، شماره 22، دی 1388، صفحه 87-96   

نویسندگان

سوسن رحیم زاده¹؛ مریم بیات²؛ آسیه اناری³

¹مربی دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران جنوب

²دستیار آموزشی دانشگاه پیام نور

³مربی جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلم

چکیده

ژوهش حاضر به بررسی عوامل اجتماعی ـ شناختی مرتبط با احساس تنهایی نوجوانان پرداخت. نمونه‌ای از 629 (314 دختر و 315 پسر) دانش‌آموز دبیرستانی شهر تهران (با میانگین سنی 16 سال) به طور تصادفی به تفکیک جنس، پایه تحصیلی (یکم، دوم و سوم به ترتیب 201، 206 و 221 نفر) و رشته تحصیلی (ریاضی، تجربی و انسانی) انتخاب شدند و مقیاس احساس تنهایی تجدیدنظرشده UCLA (راسل، پپلو و کاترونا،1980) و پرسشنامه خـوداثربخشی کودکان و نوجوانان (موریس، 2001) را تکمیل کردنـد. یافته‌ها نشان دادند کـه توزیع نمره‌های احساس تنهایی در هر دو جنس بـرای دانش‌آموزان سال اول و دوم دارای کجی مثبت و بیانگر گرایش آنان به گزارش سطوح پایین احساس تنهایی بود. این توزیع برای دانش‌آموزان سال سوم و برای رشته‌هـای تحصیلی تفاوت معناداری با توزیع نرمال نداشت. همبستگی بین احساس تنهایی و خوداثربخشی اجتماعی در تمام گروهها منفی و معنادار بود. تفاوت بین ضرایب همبستگی در گروهها بر اساس تبدیل فیشر معنادار نبودند. استلزامهای پیشگیری از احساس تنهایی در نوجوانان به بحث گذاشته شد.

کلیدواژه‌ها

احساس تنهایی؛ خوداثربخشی اجتماعی؛ نوجوانان