شبکه‌های عصبی مصنوعی : مدلی برای پیش‌بینی

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 4، دوره 5، شماره 20، تیر 1388، صفحه 307-321   

نویسندگان

حسین پور شهریار¹؛ کاظم طباطبایی²؛ محمدکریم خداپناهی³؛ انوشیروان کاظم‌نژاد⁴؛ ثریا خفری⁵

¹روانشناس

²استادیار دانشگاه تربیت مدرس

³استاد دانشگاه شهید بهشتی

⁴استاد دانشگاه تربیت مدرس

⁵استادیار دانشگاه بابل

چکیده

با توجه به محدودیتها و ابهامهای موجود در مدلهای متداول آماری مانند از دست دادن داده‎های مربوط به تعاملهای پیچیده و غیرخطی بین سازه‎های روان‎شناختی و برخی مفروضه‎ها مانند همگونی واریـانسها و توزیع نرمال، پژوهش حاضر توانایی مدلهای شبکه‎های عصبی مصنوعی را برای مطالعات پیش‎بینی بررسی کرد. گروه‎ نمونه‎ای شامل 456 دانش‎‌ـ آموز پسر سال سوم دبیرستان پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا (CPI؛ گاف، 1975) و پرسشنـامه همسازی دانـش‎آموزان مدرسه (AISS، سینها و سینگ، 1993) را تکمیل و در پنج سطح همسازی (از ناسازگار تا کاملاً سـازگار) طبقه‎بندی شدند. تحلیل عاملی ترکیبهـای مختلف رگه‎هـای شخصیتی نشان داد که برخی از شبکه‎ها به دلیل ناهمخوانی بین تعداد متغیرها و معماریهای شبکه، نمی‎توانند همسازی را پیش‎بینی کنند. اما بازنگری معمـاری‎ها و تکرار شبکه‎هـای جدید نسبت پیش‎بینی درست (نسبـت طبقه‎بندی شرکت‎کنندگان در سطوح همسازی مبتنی بر AISS) را بـه گونه‌ای معنـادار افـزایش داد. مـناسب‎ترین شبکـه برای پیش‎بیـنی همسازی شامـل ترکیبی از متغیرهای شنـاختی انعطاف‎پذیری، زنانگی، اشتراک و تحمل بود.

کلیدواژه‌ها

شبکه‌هـای عصبی مصنوعی؛ رگه‌های شخصیتی؛ پیش‌بینی همسازی