اختلال اضطراب اجتماعی و نمایش درمانگری

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 1، دوره 4، شماره 14، دی 1386، صفحه 115-123   

نویسندگان

پریرخ دادستان¹؛ آسیه اناری²؛ بهرام صالح صدق‌پور³

¹استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

²کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان

³دانشگاه شهید رجایی

چکیده

اثـربخشی نمایـش درمانگری بـر کاهش نشانـه‌های اختلال اضـطراب اجتماعی ـ شامل اضطراب کارآمدی، اجتناب کارآمدی، اضطراب اجتماعی و اجتناب اجتماعی ـ در این پژوهش بررسی شـد. 220 کودک (10-11 ساله) دو مدرسه ابتدایی تهران، مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز برای کودکان و نوجوانان (LSAS-CA؛ ماسیا ـ وارنر، کلاین و لایبویتز، 2003) را تکمیل کردند. سپس 32 نفر از کودکانی که بیشترین نمره‌ها را در مقیـاس LSAS-CA به دست آورده بودند به عنـوان نمونه انتخاب شدند و به طـور تصادفی در گروه آزمایشی (16 نفر) و گروه کنترل (16 نفر) قرار گـرفتند. گروه آزمایشی به مـدت 6 هفته، هفته‌ای دو بار در جلسه‌هـای دو ساعـته روان نمایشگری شرکت کردند. گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. یافته‌ها کاهش معنادار نشانه‌های مرضی در کودکان گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل را نشان دادنـد و یک پیگیـری سه ماهـه نیز پایداری نتایج را تأیید کـرد. استلزامهای بالینی برای پیشگیری و درمان اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان مورد بحث قرار گرفت.

کلیدواژه‌ها

اختلال اضطراب اجتماعی؛ نمایش درمانگری؛ کودکان