رابطه بین سبکهای یادگیری، سبکهای شناختی و انتخاب رشته‌های تحصیلی در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 5، دوره 3، شماره 10، دی 1385، صفحه 137-144   

نویسندگان

علیرضا همایونی¹؛ پروین کدیور²؛ محمدحسین عبداللهی³

¹کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی

²دانشگاه تربیت معلم

³دانشگاه تربیت معلم تهران

چکیده

در این پژوهش رابطة بین سبکهای یادگیری، سبکهای شناختی و انتخاب رشته‌های تحصیلی دانش‌آموزان پسر دبیرستانی بررسی شد. 300 پسر سال دوم دبیرستانهای تهران که رشته‌های ریاضی، علوم تجربی و علوم انسانی را به عنوان رشته تحصیلی انتخاب کرده بودند، نمونه این بررسی را تشکیل ‌دادند. از پرسشنامة سبکهای یادگیری کلب (LSI) و آزمون شکلهای گروهی نهفته ویتکین (GEFT) استفاده شد تا چهار سبک یادگیری (همگرا، واگرا، جذب‌کننده و انطباقی) و دو سبک شناختی (وابسته به زمینه و مستقل از زمینه) در آزمودنیها اندازه‌گیری شود. نتایج نشان دادند که آزمودنیهای برخوردار از سبک‌شناختی مستقل از زمینه، بیشتر ریاضی و علوم تجربی را به عنوان رشته‌های تحصیلی انتخاب می‌کنند. در حالی که آزمودنیهای دارای سبک شناختی وابسته به زمینة بیشتر علوم انسانی را به عنوان رشته تحصیلی بر می‌گزیند. همچنین، آزمودنیهای دارای سبک یادگیری همگرا و جذب‌کننده بیش از آزمودنیهایی که از سبکهای واگرا و انطباقی بهره می‌جویند به انتخاب رشته‌های ریاضی و علوم تجربی می‌پردازند. اما دانش‌آموزان دارای سبکهای واگرا و انطباقی در مقایسه با گروه همگرا و جذب‌کننده بیشتر علوم انسانی را بر می‌گزینند.

کلیدواژه‌ها

سبک یادگیری همگرا؛ سبک یادگیری واگرا؛ سبک شناختی مستقل از زمینه؛ سبک شناختی وابسته به زمینه؛ انتخاب رشته تحصیلی؛ دانش‌آموز