تنگناهای طبیعی توسعه‌ی فیزیکی شهر پاوه با تأکید بر عوارض ژئومورفولوژی

آمایش محیط

مقاله 3، دوره 7، شماره 27، اسفند 1393، صفحه 37-54   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

امجد ملکی^{* 1}؛ بیان عزیزی²

¹(دانشیارگروه جغرافیای دانشگاه رازی)

²(کارشناس ارشد ژئومورفولوژی دانشگاه رازی)

چکیده

توپوگرافی و عوارض ژئومورفولوژی در مکان­گزینی، گسترش، توسعه­ی فیزیکی و مورفولوژی شهرها تأثیر بسزایی دارند. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی تنگناهای طبیعی(ژئومورفولوژی) و پیشنهاد مکان های مناسب جهت تعیین سمت توسعه فیزیکی شهر پاوه دراستان کرمانشاه می­باشد. محدوده­ی مطالعه شده شامل  شهر پاوه  تا سال 1384 تا شعاع یک کیلومتری آن می باشد. در این پژوهش، بررسی تنگناها­ی طبیعی توسعه­ی فیزیکی شهر پاوه در طی 50 سال و در دو دوره­ی زمانی شامل دوره­ های اول، از سال 1334 تا 1371 و دوره­ی دوم از سال 1371 تا 1384 مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور لایه های اطلاعاتی(داده های) توپوگرافی (شیب، جهت شیب، ارتفاع) همچنین     لایه های  ژئومورفولوژی (گسل، رودخانه، پادگانه های آبرفتی) با استفاده از تصاویر          ماهواره ای، عکس های هوایی و عملیات میدانی تهیه  سپس با استفاده از(روش) مدل AHP و نرم افزار GIS  توسعه­ی فیزیکی شهر در دوره های مختلف در ارتباط با عوارض ژئومورفولوژی و توپوگرافی بررسی گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که در مناطقی از شهر توسعه فیزیکی در گذشته مناسب با عوارض ژئومورفولوژی و توپوگرافی نمی باشد و شهر در معرض خطر مخاطرات محیطی قرار گرفته است. علاوه بر این  در این پژوهش توسعه فیزیکی شهر طبق روند دوره های گذشته با روند پیش بینی شده براساس اصول علمی با روش AHP نیز مقایسه گردیده و مناسب ترین مکان با توجه به عوامل (لایه ها) موثر نیز پیشنهاد گردید. 

کلیدواژه‌ها

ژئومورفولوژی؛ توسعه‌ی فیزیکی؛ تنگناهای طبیعی؛ پاوه