ساختار و قالب شعر محلی عربی خوزستان

فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین

مقاله 1، دوره 2، شماره 1، خرداد 1391، صفحه 1-18   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

نویسندگان

علی افضلی^{* 1}؛ لیلی عباسی منتظری²

¹استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول

²دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد یاسوج

چکیده

ایران سرزمینی است متشکل ازقومیت های مختلف که هر یک اداب خاص خود را دارد و در عین پایبندی به فرهنگ بومی، در چهار چوب فرهنگ ملی، ملت واحدی را می سازند. ماندگارترین و موثرترین و مطلوب ترین هنر متداول در میان مردم عرب خوزستان، هنر شعر است. شعر سرایی در میان ایشان بسیار رواج دارد. و علاوه بر انواع شعرهای فصیح، انواع شعرهای عامی و محلی همچون ابوذیه،میمر، هوسه، موال، نعی، چوبیه، حدو، رکبان، دارمی، نایل، دل اللول، و غیره، همواره همدم و رفیق سفر و حضر مردمان عرب خوزستان است. در این مقاله پس از مقدمه ای کوتاه و تاریخی درباره اعراب خوزستان، درباره ی سابقه شعر عربی در این منطقه بیان و ساخنار و قالب معروفترین انواع شعر عربی محلی با ذکر نمونه، بحث می شود.

کلیدواژه‌ها

شعر عربی خوزستان؛ ساختار و قالب شعر؛ شعر محلی عربی

مراجع

1. ابن‌معصوم (1963).  سلافة العصرفی محاسن الشعراء بکل مصر، قطر: مطبعة علی‌بن‌علی.
2. بحرانی، یوسف (1961).  الکشکول، کربلاء: مؤسسۀ مطبعة‌الاعلمی.
3. پورعباسی، عباس (1379). «نگاهی به شعر عربی شیعه در خوزستان»، مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، صص73-86.
4. ربیعی، عبدالعظیم (1419ق). دیوان شعر، ط4.
5. سکرانی، عادل (1385). گزیده‌هایی از شعر عادل سکرانی، ج۱، انتشارات شادگان.
6. سکرانی، عادل (1389). گزیده‌هایی از شعر عادل سکرانی، ج۲، انتشارات شادگان.
7. سکرانی، فاضل(1377). دیوان سکرانی، انتشارات شهید.
8. عزیزی بنی‌طرف، یوسف (1372).  قبایل و عشایر عرب خوزستان، تهران: نشر مهدی.
9. غریفـی، علی‌بن‌عدنان (1404ق). الدّیوان، جمع و إعداد علی العدنانـی الغریفـی، قم: سیدالشّهداء. 
10. موسوی، ابن‌معتوق شهاب‌الدین (1885). دیوان، سعید‌الشرتونی، بیروت: المطبعة الادبیة.