مقدمه ای بر واجشناسی گویش نایینی

فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین

مقاله 2، دوره 2، شماره 1، خرداد 1391، صفحه 19-36   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

نویسنده

سید حسن پور عابدی نایینی

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین

چکیده

 گویش نایینی یکی از گویش های رایج درناحیه ی مرکزی ایران وجزو شاخه ی شمالغربی زبان های ایرانی است که در شهرستان نایین استان اصفهان(ماد بزرگ روزگار باستان) رواج گسترده ای دارد.دانشمندان اروپایی نخستین پژوهش های زبانشناختی درباره ی این گویش را درسده ی نوزدهم میلادی انجام دادند(آمده کری-١٨٩٦م.، ویلهلم گایگر، ولادیمیر ایوانف، اسکارمان و کارل هدنک-١٩٢٦م.). پژوهشگران ایرانی تا کنون به بررسی زبانشناختی این گویش نپرداخته اند. هدف از نگارش این مقاله توصیف ساختمان واجی گویش نایینی است.

کلیدواژه‌ها

گویش نایینی؛ واجشناسی؛ ساختمان واجی

مراجع

١. پورعابدینایینی (۱۳۷۲).سیدحسن،بررسیگویشنایینی (توصیفکلی)، پایان‌نامه در رشتۀ زبان‌شناسی همگانی.

٢. ثمره، یدالله (۱۳۶۴).آواشناسیزبانفارسی،آواهاوساختآواییهجاها،تهران: مرکزنشردانشگاهی.

۳. جامعنایینی،محمدتقی (۱۳۸۳).ویژگی‌هایزبانمحلینایین،دستورزبانوضرب‌المثل‌ها،اصفهان: مهرقائم.

۴. ستوده،منوچهر (۱۳۶۵).فرهنگنایینی،تهران: مؤسسهمطالعاتوتحقیقاتفرهنگی.

٥. صادقی،علی‌اشرف (۱۳۶۷).«فرهنگنایینی؛نقدومعرفیکتاب»،مجلـۀزبان‌شناسی،س3، ش2، ص119تا127 .

۶. کیانی،محمدیوسف (۱۳۶۵).شهرهایایران،تهران: وزارتفرهنگوارشاداسلامی.[DU1] 

٧. معین،محمد (۱۳۶۴).فرهنگفارسی، چ7،تهران: امیرکبیر.

---

 [DU1]در کتابخانه ملی آمده است: نشر جهاد دانشگاهی، 1366.