بازشناسی و توصیف گویش اردستانی

فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین

مقاله 1، دوره 3، شماره 1، آذر 1392، صفحه 1-44   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

نویسنده

قربانعلی ابراهیمی

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد

چکیده

مقاله‌ی حاضر به بررسی و توصیف «گویش اردستانی» می‌پردازد. اردستان در شمال شرق اصفهان واقع شده است و با شهرهای گرمسار، کوهپایه‌ی اصفهان، شهرستان اصفهان، نائین، نطنز، آران و بیدگل همسایه است. گویش اردستانی در مجموعه‌ای همسان به‌نام گویش‌های مرکزی ایران قرار دارد. در مجموعه‌گویش‌های ایران مرکزی، «گویش اردستانی» به همراه گویش‌های انارکی، بهدینی، نائینی، زفره‌ای و کلیمیان یزد و کرمان جزء «گویش‌های جنوب شرقی» دسته‌بندی می‌شود. گویش‌های مرکزی ایران خود در مجموعه‌ی بزرگتری به‌نام «گویش‌های ایرانی غربی» قرار دارد.
«گویش اردستانی» به لحاظ آوایی از گویش‌های پیچیده‌‌‌ی ایرانی است و متأسفانه به‌جز دو مقاله‌ی خارجی از «هارولد بیلی» و «پی‌یر لکوک» تاکنون کار شایان و ارجمندی درباره‌ی آن انجام نگرفته است. این پژوهش «گویش اردستانی» را در سه سطح آوایی، صرفی و نحوی بررسی و توصیف می‌کند

کلیدواژه‌ها

گویش‌های ایران مرکزی؛ گویش اردستانی؛ توصیف واجی؛ توصیف صرفی و نحوی

مراجع

۱. ابراهیمی، قربانعلی (۱۳۸۵)، «بررسی کتاب­‌شناختی گویش‌های مرکزی ایران»، نخستین همایش سراسری گویش‌های محلی و مردم‌شناسی انارک، ص۱۸۰ـ۱۵۷.

۲. اشمیت، رودیگر ( ۱۳۸۳)، راهنمای زبان‌های ایرانی، ترجمه‌ی فارسی زیر نظر حسن رضایی باغ‌بیدی، تهران: ققنوس.

۳. جکسون، ابراهیم، ودیگران (۱۳۶۹)، سفرنامه‌ی جکسون، ترجمه‌ی منوچهر امیری و فریدون بدره‌ای، تهران: خوارزمی.

۴. رضایی باغ‌بیدی، حسن (۱۳۸۰)، معرفی زبان‌ها و گویش‌های ایران، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

5. َگلبن، محمد (۱۳۸۱)، اردستان‌نامه، تهرَان: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

1. Bailey، H.W. 1933-1935. Iranian Studies IV، BSOS 7، 769-778.
2. Kent، R.J. 1953. Old Persian. New Haven. Connecticut.

Lecoq، p. 1982. .Ardestani. EncycloPedia IRANICA. 751 II