امکان سنجی مدارس شهر اصفهان به عنوان اقامتگاه موقت گردشگران نوروزی

مطالعات برنامه ریزی سکونتگاه های انسانی

مقاله 9، دوره 7، شماره 21، اسفند 1391، صفحه 101-111   

نویسندگان

احمد خادم الحسینی^{* 1}؛ صفر قائد رحمتی²؛ زهرا بنائیان³

¹استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، گروه جغرافیا، نجف آباد، ایران

²استادیار دانشگاه تربیت مدرس، گروه جغرافیا، تهران، ایران

³دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران

چکیده

شهر اصفهان از جمله شهرهای زیبای گردشگری است که به سبب موقعیت ممتاز جغرافیایی و ویژگی­ های تاریخی و فرهنگی، هرساله هزاران مسافر برای دیدار این شهر منحصر به فرد روانه آن می­ شوند. در ایام نوروز اقشار مختلفی از این شهر دیدار می­ کنند و هر کدام با توجه به شرایط و ویژگی­ های خود انواع مختلفی از محل ­های اقامتی خود را انتخاب می­نمایند چرا که سفر از هر نوعی باشد در نهایت نیاز به مکانی جهت اقامت دارد و از میان انواع این اقامتگاه­ ها می­توان به مدارس اشاره نمود که مورد استفاده گروه خاصی از جامعه یعنی کارکنان آموزش و پرورش و سایر مردم است. این مدارس هر ساله با استقبال بیشتری روبرو بوده به طوری که تعداد مدارس مورد استفاده شهر اصفهان درطی سال­ های 1386تا1388 از570 به654 و تعداد خانوار پذیرش شده از 36400 خانوار به 37730  خانوار و در سال 1389 به 39400 خانوار رسیده است. ولی از نظر جنبه­ های مختلف با مشکلات  رفاهی، امنیتی، دسترسی و ... روبرو هستند. به همین منظور پژوهش حاضر به تشریح شرایط موجود پرداخته و به دنبال راهکارهایی جهت شناسایی و رفع این مشکلات می­باشد تا با ارائه  راه حل­های  مناسب بتوان این مکان­ها را از وضعیت موجود به وضعیت مطلوبتری رساند. دراین مقاله به بررسی  وضعیت مدارس و مسائل مدیریت اسکان آنها به عنوان یک اقامتگاه موقت گردشگری پرداخته شده است. نوع این پژوهش کاربردی است که با  اطلاعات آن با پرسش­نامه، مشاهده و مصاحبه تکمیل شده است.  یافته­ های  این پژوهش نشان می ­دهد با توجه به پراکندگی مدارس در سطح شهر، و سازمان یافتگی آنها توسط نهاد آموزش و پرورش، در صورت بهبود شرایط موجود و رفع مشکلات می­ تواند به عنوان یک اقامتگاه موقت گردشگری به وضعیت مطلوبتری برسد و رضایت بیشتر مسافرین را به دنبال  داشته باشد
 

کلیدواژه‌ها

اقامتگاه موقت گردشگری؛ مدیریت اسکان؛ مدارس؛ دسترسی؛ شهر اصفهان

مراجع

1. آذر، عادل، 1387، آمار و کاربرد آن در مدیریت،  انتشارات سمت، تهران.

2. بیک­محمدی، حسن، 1386، اصفهان و گردشگری، انتشارات سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول.

3. رضوانی، علی اصغر، 1374، جغرافیا و صنعت توریسم، انتشارات پیام نور.

4. غازی، ایران و بنائیان، زهرا، 1389،  امنیت و مسائل اسکان گردشگران، مورد منازل استیجاری همایش ملی دریای خزر، ساری، صص 136-119.

5. ستاد تسهیلات نوروزی میراث فرهنگی، نوروز 1388.

6. ستاد تسهیلات نوروزی آموزش و پرورش اصفهان، نوروز 1386،1387،1388،1389.

7. مسکنی جیفرودی، حمید رضا  و آریا منش، لیلا، 1387، راهنمای استفاده از GIS، انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد.

8. مستوفی­الممالکی،رضا، 1388، ارزیابی خدمات جهانگردی در واحدهای اقامتی و هتل­های شهر شیراز، جغرافیا و مطالعات محیطی، دانشگاه آزاد اسلامی نجف­آباد، پیش شماره دوم، صص  44-35.

9. وارثی، حمید، 1387، جلوه­های هنر و جاذبه­های گردشگری با تأکید برساختارشهر اصفهان، دانشگاه اصفهان.

10. وای. گی. چاک، 1377، جهانگردی در چشم اندازی جامع تر، ترجمه پارسا ئیان و علی اعرابی، تهران، انتشارات دفتر پژوهش های فرهنگی، چاپ اول.

11.Atilgan,e.,Akincii,saksoy,s., 2003, mapping servicquality in th tourism, Industury managingservic equality,13(5).

12.  Oneill,m., 2010, measuriny service quality and customer satisfaction ,inj.kandampully, c .mokb. sparks (eds),service quality management in hospitality, tourism and leisure, Binghamton, ny :the Haworth preaainc.

13.Timothy,Dallenj and geoffry wall., 1995,tourist accommodation in an asian historic city, the journal of tourism studies Vol.6,No2.