جایگاه شعر در اسلام

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 2، دوره 2، شماره 4، مهر 1385، صفحه 50-66   

نویسنده

داریوش زرگری مرندی

عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

چکیده

 
 
برخی با عنایت به آیات و احادیثی که در ذم شعر و شاعری امده است،به ویژه خواندن آن در مسجد و یا شب جمعه،آن را مکروه دانستنند و بنابراین در صدد مخالفت با شعر و شاعری برآمدند.برخی نیز از ان تبری جسته و تنها با شعر تعلیمی بسنده کردند،حال آنکه سرودن شعر از اصل حرام یا مکروه نبوده و اگر مدتی هم از آن جلوگیری شده،به سبب جریان شعر در بدگویی و غزلهای رکیک بوده است.تحقیق حاضر نشان می دهد شعر نه تنها در اسلام تقبیح نشده است،بلکه سیره پیامبر(ص) و ائمه(ع) نشانگر این است که به شعر استناد و استدلال کرده اند.به طور مثال به فرمان نبی اکرم(ص) برای حسان بن ثابت در مسجد منبری نصب کرده بودند تا او از آن موضع در حضور آن حضرت ،مشرکان را هجو کند و پیامبر در حق او فرمود"اللهم ایده بروح القدس".آن حضرت آنقدر برای شعر ارزش قائل بودند که مردم را به حفظ و ثبت و ضبط آن امر می فرمودند،چنان که آنها را به تعلیم و تعلم قرآن دستور می دادند و آن را یاری دین و جهاد در راه خداوندو تعالی دین می دانستند و می فرمودند"الله کنوز تحت العرش مفاتیحه السنه الشعرا"(مدرس رضوی 1344:75).
 
 
 

کلیدواژه‌ها

سیره نبوی؛ شعر و شاعری؛ قرآن مجید؛ احادیث و روایات؛ شرع