بررسی اثر روتیفر غنی شده با پروبیوتیک بر میزان بازماندگی و مقاومت لارو میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) در برابر تنش های شوری و فرمالین

فصلنامه علمی-پژوهشی آبزیان و شیلات

مقاله 6، دوره 2، شماره 5، فروردین 1390، صفحه 50-57   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

نسیم نجمی^{* 1}؛ مازیار یحیوی¹؛ فلورا محمدی زاده¹؛ حجت الله فروغی فرد²؛ هومن پورخسرو¹

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس

²پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان

چکیده

     این تحقیق با هدف بررسی عملکرد باکتری های لاکتوباسیلوس(Lactobacillus spp.)  به عنوان پروبیوتیک بر میزان مقاومت لارو میگوی سفید غربی(Liptopenaeus vannamei) در برابر تست های تنش انجام پذیرفت. در این مطالعه لاروهای میگوی سفید غربی از مرحله  ₁M الی ₅PL در سطل های پلاستیکی 20 لیتری که تا 10 لیتر آن آبگیری شده بودند با تراکم 50 عدد لارو در لیتر ذخیره سازی و به صورت طرح کاملاً تصادفی در قالب 2 تیمار آزمایش به نام های A( تغذیه از روتیفر غنی شده با پروبیوتیک) و B(تغذیه از روتیفر غنی شده با پروبیوتیک به همراه پودر پروبیوتیک حل شده در آب) و شاهد یا C(بدون دریافت پودر پروبیوتیک) به همراه 3 تکرار  بصورت 6 وعده در روز، تغذیه و مورد بررسی قرا گرفتند. در پایان دوره(پس از 8 روز) لاروهای میگو توسط تنش های شوری(ppt10 و 45)  و فرمالین(ppm100) آزمایش گردیدند. نتایج نشان داد که باکتری های پروبیوتیکی بکار رفته بر روی میزان مقاومت میگوها تاثیرات مثبت و معنی داری گذاشتند(05/0>P) به گونه ای که درصد بازماندگی کل و همچنین نرخ بقاء ناشی از تنش های شوری و فرمالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک(A و B) بطور معنی دار و چشم گیری نسبت به شاهد بهبود یافت(05/0>P). بیشینه میزان بازماندگی و مقاومت در میگوهای تیمار B مشاهده شد که با تیمار A از لحاظ آماری هیچ گونه تفاوت معنی داری نداشت( 05/0 < P). تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از پروبیوتیک با هدف افزایش مقاومت و بازماندگی لارو میگوی سفید غربی می تواند سودمند و مفید باشد.

کلیدواژه‌ها

پروبیوتیک؛ بازماندگی؛ Litopenaeus vannamei؛ تست های استرس