بررسی آسیب شناسی بافتی درمسمومیت تجربی با دیازینون در بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان(Oncorhynchus mykiss)

فصلنامه علمی-پژوهشی آبزیان و شیلات

مقاله 6، دوره 2، شماره 7، مهر 1390، صفحه 51-60   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مسعود سعیدی فر^{* 1}؛ حبیب وهاب زاده رودسری¹؛ عباسعلی زمینی¹؛ الهام میررسولی¹؛ رضوان اله کاظمی²

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان

²بخش فیزیولوژی انیستیتو تحقیقات بین المللی ماهیا ن خاویاری دکتر دادمان

چکیده

      این مطالعه به منظور بررسی سمیت آفت کش دیازینون به عنوان یک آلاینده اکوسیستم های آبی برروی تغییرات آسیب شناسی بافت کبد و آبشش بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سال 1388در مرکز علوم شیلاتی و فنون دریایی دکتر کیوان(دانشگاه آزاد اسلامی، بندر چمخاله)انجام گردید. در این آزمایش تعداد 120 قطعه بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزنی 3 تا 5 گرم وجود داشت براساس روش O.E.C.D به مدت 20 روز در معرض غلظت های 25 و 50 و 75 درصد از LC₅₀ دیازینون( که برابر 65/1 میلی گرم بر لیتر است) به صورت ساکن قرار گرفتند. نمونه بافت‌های کبد و آبشش در هر تیمار ،در محلول بوئن تثبیت و مقاطع نمونه بافت‌ها با ضخامت 7 میکرون برش یافته و با استفاده از روش هماتوکسیلین ـ آئوزین رنگ‌آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. تاثیرات آسیب شناسی بافتی دیازینون بر روی بافت کبد پرخونی، رکود صفراوی، نکروزی شدن سلول، دژنرسانس چربی وآتروفی سلولی را در تیمارها نشان داد. همچنین پرخونی، هیپرپلازی آبششی و بهم چسبندگی لاملاهای ثانویه و چماقی شدن لاملا از مهم ترین تغییرات مشاهده شده در ماهیان تحت تیمار سم  دیازینون بود. این تغییرات آسیب شناسی بافتی با افزایش غلظت سم بطور معنی داری افزایش یافت.

کلیدواژه‌ها

دیازینون؛ آسیب شناسی بافتی؛ مسمومیت؛ قزل آلای رنگین کمان