اثر بخشی آموزش فلسفه به شیوة حلقة کندوکاو بر پرسش‌گری و نگرش به خلاقیت در دانش‌‌آموزان نابینا

ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی

مقاله 3، دوره 4، شماره 4، خرداد 1394، صفحه 71-88   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

نویسندگان

لیلا اکرمی^{* 1}؛ امیر قمرانی²؛ صدیقه آقالر³

¹دانشجوی دکتری رشته روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه اصفهان (نویسنده مسئول)[e-mail]

²استادیار دانشگاه اصفهان، رشته روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی[e-mail]

³کارشناس ارشد روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی[e-mail]

چکیده

زمینه: هدف برنامة آموزش فلسفه به کودکان ایجاد چالش‌های فکری است و نقش مهمی در ایجاد تفکر خلاق دارد.
هدف: پژوهش حاضر به بررسی تأثیر اجرای برنامة فلسفه برای کودکان بر بهبود پرسش‌گری و نگرش به خلاقیت در دانش‌آموزان دختر و پسر نابینا سنین 11-9 سال در شهر یزد پرداخته است.
روش: تعداد 28 نفر دختر و پسر نابینا، (14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامة شیوة سنجش توانایی پرسش‌گری و نگرش به خلاقیت استفاده شد. در این پژوهش از روش آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل، استفاده شد و سپس از روش کلاس‌داری به شیوة حلقه کندوکاو شارپ - لیپمن و از داستان‌های فکری فلیپ کم و رابرت فیشر بهره گرفته شد.
یافته‌ها: داده‌های به‌دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که اجرای برنامه آموزش فلسفه برای کودکان با روش حلقة کندوکاو در بهبود پرسش‌گری و نگرش به خلاقیت دختران و پسران نابینا مؤثر است.
نتیجه‌گیری: آموزش فلسفه به کودکان در تقویت پرسش‌گری، تفکر انتقادی و خلاقیت  در کودکان نابینا نقش مهمی دارد.

کلیدواژه‌ها

نابینایی؛ فلسفه برای کودکان؛ حلقة کندوکاو؛ پرسش‌گری؛ نگرش به خلاقیت