نقش کودهای نانوآهن و سلوپتاس بر تجمع عناصر و کیفیت دو رقم پیاز (Allium cepa)

اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی

مقاله 11، دوره 9، 3(35) پاییز، آبان 1394، صفحه 491-502   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

علی جغتایی¹؛ حسین افشاری^{* 2}؛ جعفر مسعود سینکی³

¹دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه تولیدات گیاهی، دانشکده کشاورزی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان

²دانشیار گروه باغبانی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

³استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

چکیده

به منظور بررسی اثر نانوآهن و سلوپتاس بر صفات زراعی و فیزیولوزیکی دو رقم پیاز خوراکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک ­های کامل تصادفی با 32 تیمار و 3 تکرار در شهرستان جغتای صورت گرفت. فاکتور اول شامل دو رقم پیاز (زرد، قرمز)، فاکتور دوم نانوآهن با چهار سطح (3- 2- 1- 0 کیلوگرم) در هکتار از منبع کلات نانوآهن و فاکتور سوم سلوپتاس با چهار سطح (15- 10 - 5 - 0 کیلوگرم) بودند. نتایج نشان داد که نانوآهن و سلوپتــاس بر صفــاتی ماننـد وزن تر و خشک ســوخ، میزان اسید پیروییک و گوگرد اثر معنی­ دار دارد. به ­کارگیری سطوح مختلف فاکتورهای نانوآهن و سلوپتاس، اثر معنی­ داری بر افزایش وزن خشک سوخ رقم قرمز داشت. غلظت 2 کیلوگرم در هکتار نانوآهن و 15 کیلوگرم سلوپتاس در هکتار بیشترین افزایش وزن را در رقم قرمز به وجود آورد ( 17.3 g). استفاده از تیمار نانـوآهن و سلوپتاس بر درصد اسید پیرویک اختلاف معنی­ دار داشت. مصرف 3 کیلوگرم نانوآهن و 15 کیلوگرم در هکتار سلوپتاس، بالاترین میزان افزایش اسید پیروییک را موجب گردید (mm 1.07). استفاده از نانوآهن بر غلظت گوگرد سوخ پیاز اثر معنی­ دار داشت. تیمار 2 کیلوگرم در هکتار نانوآهن بیشترین افزایش غلظت نیتروژن و سولفور را نشان داد. بنابراین، به نظر می رسد که استفاده از سلوپتاس در ده کیلوگرم و نانوآهن سه کیلوگرم در هکتار به روش خاکی در رقم قرمز پیاز بیشترین تاثیر را در صفات مطالعه شده داشته است.

کلیدواژه‌ها

اسید پیروییک؛ پیاز خوراکی؛ رقم؛ سلوپتاس؛ نانوآهن