اثر پیش تیمار بذر بر صفات مورفوفنولوژیک و عملکرد دانه ژنوتیپ های مختلف عدس در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی

مقاله 9، دوره 8، 4(32) زمستان، بهمن 1393، صفحه 535-552   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

نسیبه پاکباز^{* 1}؛ مهرشاد براری²؛ علی اشرف مهرابی²؛ علی حاتمی²

¹دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام، ایران

²استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام، ایران

چکیده

به منظور بررسی تأثیر پیش­ تیمار بذر بر صفات مورفوفنولوژیک و عملکرد دانه ژنوتیپ­ های مختلف عدس در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی، آزمایشی در سال زراعی 91- 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام انجام شد. آزمایش به­ صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­ های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی آزمایش شامل شرایط رطوبتی (آبی و دیم) و عوامل فرعی شامل ترکیب ژنوتیپ­ های مختلف عدس (گچساران، کیمیا، 6037ILL، محلی) و سطوح مختلف پی ش­تیمار بذر (شاهد، پیش­ تیمار هیدرو، پیش ­تیمار کینتین، پیش ­تیمار KNO₃، پیش تیمار PEG 8000) می ­باشند. نتایج نشان دادند که اثر ژنوتیپ تقریباً در تمام صفات بررسی شده در سطح احتمال 1 درصد معنی­ دار شد. اثر متقابل هر سه فاکتور بر تعداد برگ در بوته، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد گل در بوته، تعداد گل خشکیده در بوته و وزن خشک بوته در سطح احتمال یک درصد و بر صفت عملکرد دانه در سطح 5 درصد معنی ­دار بود. در شرایط دیم، پیش ­تیمار نیترات پتاسیم با ژنوتیپ محلی از نظر صفات مورفولوژیک مورد بررسی و با ژنوتیپ 6037ILL از نظر صفت عملکرد دانه بهترین ترکیب تیماری بودند.

کلیدواژه‌ها

آبیاری تکمیلی؛ پیش تیمار بذر؛ دیم؛ ژنوتیپ؛ عدس