پژوهشی در تاریخنگاری بیهقی

پژوهش نامه تاریخ

مقاله 6، دوره 7، شماره 27، تیر 1391، صفحه 1-16   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسنده

ایوب منصوری

دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه ملی تاجیکستان، مدرّس دانشگاه فرهنگیان

چکیده

در این مقاله کوشش کرده­ایم، با ذکر مستنداتی از متن کتاب تاریخ بیهقی و نیز مستند به برخی از ویژگی­های داستانی در آثار معاصران، اثبات نماییم که تاریخ بیهقی فراتر از کتاب تاریخ در معنای مصطلح و در حقیقت یک اثر پرمحتوای سیاسی، اجتماعی، اخلاقی و ادبی با زمینه­های داستانی همچون داستان تاریخی است؛ ضمن آن که ویژگی­های گزارش، روزنامه و فیلم­نامه نویسی را هم یکجا داراست. و لذا تاریخی است از لونی دیگر.
این اثر همچون اثری ادبی است که مشحون از فصاحت و بلاغت است و آیینة تمام نمای بخشی از اوضاع و احوال دورة غزنویان است. توصیفات بسیار عالی و شبه سینمایی بیهقی محل تأمّل  بسیار است؛ نظیر توصیفات بسیار کار آمد و در عین حال دراماتیک «مراسم اعدام حسنک».
بیهقی به رسالت اخلاقی قائل بوده، اثرش به کتاب اخلاق شبیه است و زبان بیهقی زبان مؤدِّب و مربّی است؛ او هر کلامی را بر زبان  نمی­راند و سخن را آراسته و پیراسته می­کند، طول و عرضی که او به کارش داده، «قالب تنگ تاریخ را شکسته» و تاریخ او را به قلمرو ادبیات و رمان وارد کرده است. بیهقی دبیر، با همّت و پشتکار و حوصلة فراوان در مشاهده و ثبت جزئیّات و صحنه آرایی و به تصویر کشیدن وقایع و شخصیت­پردازی و گفتگونویسی و ایجاد حسّ تعلیق و انتظار در مخاطبانش، توانست اوّلین رمان تاریخی ادبیات فارسی را با محوری ترین عنصر، یعنی «شخصیت پردازی» بنویسد.

کلیدواژه‌ها

تاریخ؛ داستان؛ اخلاق؛ ادب؛ نمایشنامه؛ تصویر؛ توصیف؛ فصاحت؛ خبر؛ گزارش