بررسی رابطه بین هوش معنوی و رضایت از زندگی

فصلنامه علمی پژوهش های یاددهی و یادگیری دانشگاه آزاد واحد بجنورد

مقاله 3، دوره 9، شماره 38، اردیبهشت 1393، صفحه 1-16   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

زینت عبدیوسفخانی¹؛ حسین اکبری امرغان²

¹-فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، گروه راهنمایی و مشاوره، قوچان

²عضو هیئت علمی و استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، گروه راهنمایی و مشاوره، قوچان

چکیده

هوش معنوی به زندگی درونی ذهن و ارتباط آن با هستی و وجود در جهان مربوط است. هوش معنوی توانایی فهمیدن عمیق سؤالات معنوی و بینش درونی است که سطح‌های چند گانه از هوش است. ویژگی‌های معنویت شامل کنکاش در جستجوی معنا و هدف، حس تعالی جویی (یعنی آنکه انسان فراتر از وجود صرفاً مادی است) حس اتصال (مثل به افراد دیگر، طبیعت یا عالم غیب) و ارزش‌ها (مثل عشق، ترحم و عدالت) است. رضایتمندی، بستر موفقیت و کامیابی است و هیچ انسان موفقی نیست که از هنر« رضایت از زندگی » برخوردار نباشد.
هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین هوش معنوی و رضایت از زندگی در دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد  قوچان که در سال تحصیلی 93-92 مشغول به تحصیل هستند می‌باشد.  داده‏های پژوهش از 278 نفر آزمودنی گردآوری شده است که براساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه هوش معنوی جامع آمرام و درایر (2007)  و پرسشنامه رضایت از زندگی (swls) دینر و همکاران (1985) بوده است. برای تحلیل نتایج از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های بدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین هوش معنوی و رضایتمندی زندگی رابطه مستقیم معناداری وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

هوش معنوی؛ رضایت از زندگی