پارک بازارها گامی در جهت توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر لنگرود)

مطالعات برنامه ریزی سکونتگاه های انسانی

مقاله 6، دوره 7، شماره 19، شهریور 1391، صفحه 73-91   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

اکبر معتمدی مهر^{* 1}؛ ابوذر مطیع دوست کومله²

¹استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گروه جغرافیا، رشت، ایران

²دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

پارک بازار، مفهومی نو در عرصه شهر و برنامه­ریزی شهری می­باشد. در این نوع ویژه از بازارها علاوه بر فضای تجاری و بازرگانی، پارک یا فضای سبز ویژه با کارکرد تفریحی نیزبرای مراجعه کنندگان در نظر گرفته شده است. پارک بازار لنگرود که بدون شک از اولین موارد و نمونه­های این بازارهای ویژه در ایران محسوب می­شود، در حاشیه این شهر شمالی قرار گرفته است. روش تحقیق از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی است و به دلیل نو بودن مسأله و کمبود منابع موثق در این باره، قریب به اتفاق اطلاعات مورد نیاز تحقیق، از برداشت­های میدانی و مصاحبه با مردم و مراجعه کنندگان به پارک بازار شهر لنگرود استخراج شده است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که پارک­ها و فضاهای سبز شهری علاوه بر این که تعداد مراجعه کنندگان به بازارها و مراکز خرید همجوار با آن را افزایش می­دهد، سبب ارتقاء کیفیت زیست محیطی، رونق اقتصادی- جمعیتی، حداقل فرصت سوزی و هدررفتن وقت و زمان مراجعه کنندگان با تأمین نیازهای متنوع­شان در یک مجموعه، افزایش حضور خانواده­ها و در پی آن استحکام ارزش­های بنیادین جامعه، افزایش حضور کودکان و نوجوانان به همراه خانواده هایشان و متعاقب آن امن شدن هرچه بیشتر این مجموعه­ها، افزایش روحیه نشاط و سرزندگی، برقراری تعاملات فرهنگی- اجتماعی و ... در چنین مجموعه­هایی نیز خواهد شد. مجموع این عوامل، حاکی از این امر است که ترکیب کارکرد تجاری- بازرگانی با کارکرد تفریحی-گذران اوقات فراغت در یک مجموعه واحد به نام پارک بازار می­تواند، نوید بخش مسیرهایی نوین در جهت تحقق توسعه پایدار شهری باشد.

کلیدواژه‌ها

پارک بازارها؛ توسعه پایدار شهری؛ مردم و مراجعه کنندگان؛ شهر لنگرود