تاثیر چند قارچ و باکتری کنترل کننده علیه قارچ Fusarium oxysporum f.sp. ciceri در نخود

تحقیقات نوین در گیاه پزشکی

شناسنامه علمی شماره، دوره 1، شماره 1، دی 1388، صفحه 108-113   

نویسنده

حسام الدین رمضانی^*

چکیده

اثر چهار قارچ کنترل کنندهTrichoderma hamatum, Trichoderma harzianum, Trichoderma viride, Gliocladium virens  و دو باکتری کنترل کننده Pseudomonas fluorescens  و Bacillus subtilis  روی قارچ عامل بیماری پژمردگی آوندی نخود ایرانی (Fusarium oxysporum f.sp. ciceri) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. در بین قارچهای کنترل کننده،  T. harzianum با 17 میلیمتر حداکثر کاهش در مقایسه با 7 میلیمتر توسط T. hamatum  کمترین کاهش در رشد عامل بیماری گزارش گردید. از لحاظ آماری میزان کاهندگی / کنترل کنندگی رشد قارچ عامل بیماری پژمردگی نخود در بین دو باکتری مورد استفاده در آزمایش تفاوت معناداری مشاهده نگردید. در شرایط مزرعه قارچهای T. harzianum  وG. virens  وباکتری P. fluorescens  که به فرم ماده افزودنی پودر تالک استفاده گردیدند کاهش قابل توجه ای از لحاظ بیماری پژمردگی نخود در مقایسه با تیمار شاهد ایجاد کردند.

کلیدواژه‌ها

کنترل بیولوژیکی؛ نخود؛ ‌ بیماری پژمردگی؛ اثر بازدارندگی

مراجع

Agrios, G.N. 2000. Significance of plant disease, pp. 25-37, In: Agrios, G.N. (Ed.), Plant Pathology. Academic Press, London.

Benhamou, N. & Chet, I. 1993. Hyphal interactions between Trichoderma harzianum and Rhizoctonia solani. Ultra structure and gold cytochemistry of mycoparasitic process. Phytopathology, 83(10): 1062-1071.   

Butler, E.J. 1918. Fungi and Diseases in Plants. Thacker Spink Co., Culcutta, India.

Chand, H., Chhabra, M.L. & Jalali, B.L. 1991. Promising biocontrol agents for the control of chickpea wilt. Indian Phytopathology, 46: 36-39.

Chet, I. & Baker, R. 1981. Isolation and biocontrol potential of Trichoderma hamatum from soil naturally suppressive of Rhizoctonia solani under field condition. Phytopathology, 71(3): 286-290.

Coley- Smith, J.R., Ridout, C.J., Mitchell, C.M. & Lynch, J.M. 1991. Control of bottom-rot disease of lettuce (Rhizoctonia solani) in vivo condition by using preparation of Trichoderma viride and T. harzianum or tolclofosmethyl. Plant Pathology, 40: 359-366.  

Dennis, C. & Webster, J. 1971. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma III. Hyphal interaction. Transactions of the British Mycological Society, 57: 363-369.

Duncan, D.B., 1955. Multiple range and multiple F-tests. Biometrics, (2-4): 1- 42.

Jeyarajan, R. & Ramaksirhnan, R. 1991. Efficacy of Trichoderma formulation against root rot disease of grain legumes. Petria, 1: 137-138.

Hadar, Y., Chet, I. & Heins, Y. 1979. Biological control of Rhizoctonia solani damping off with wheat bran culture of Trichoderma harzianum. Phytopathology, 69: 64-68.

Hayes, W.J. & Laws, E.R. 1991. Handbook of Pesticide Toxicology. Vol. 1. Academic Press Inc., New Delhi.

Kata, J. 2000. Physical and cultural methods for the management of soil borne pathogens. Crop Protection, 19: 725-731.

Kim, H.K. & Roh, M.J. 1987. Isolation, identification and evaluation of biocontrol potential of rhizosphere antagonists to Rhizoctonia solani. Korean Journal of Plant Protection, 26: 26-87.

Lifshitz, R., Windham, M.I. & Baker, R. 1986. Mechanism of biological control of pre-emergence damping off of pea by seed treatment with Trichoderma species. Phytopathology, 76(7): 720-725.

Mathew, K.A. & Gupta, S.K. 1998. Biological control of root rot of french bean caused by Rhizoctonia solani. Journal of Mycological Plant Pathology, 28: 202-205.

Papavizas, G.C. & Lewis, J.A., 1989. Effect of Gliocladium and Trichoderma on damping off  and blight of snapbean caused by Sclerotium rolfsii in green house. Plant Pathology, 38: 277-286.

Raguchander, T., Rajappan, K. & Samiappan, R., 1998. Influence of biocontrol agents and organic amendment on soybean root rot. International Journal of Tropical Agriculture, 35: 23-29.

Rajappan, K. & Ramaraj, B. 1999. Evaluation of fungal and bacterial antagonists against Fusarium moniliforme causing wilt of cauliflower. Annals of Plant Protection Society, 7(2): 205-207.

Sharma, P.D.1996. Plant Pathology. Rastogi Publ., Meerut, India.

Singh, G., Kapoor, S., Gill, A.S. & Singh, K. 1986. Chickpea varieties resistant to Fusarium wilt and food-rot. Indian Journal of Agricultural Sciences, 56(5): 344-346.

Tu, J.C. 1991. Comparison of the efficacy of Gliocladium virens and Bacillus subtilis in the control of seed rot and root rot navy beans. Mededelingen Van de Faculteit Landbourn Weteschappen Rijks Universiteit Gent, 56: 229-234.

Vidhyasekaran, P. & Muthamilan, M. 1995. Development of formulations of Pseudomonas fluorescens for control of chickpea wilt. Plant Disease, 79: 782-786.

Vidhyasekaran, P., Sethuraman, K., Rajappan, K. & Vasumathi, K. 1997. Powder formulation of Pseudomonas fluorescens to control pigeon pea wilt. Biological Control, 8: 166-171.