مقایسه نوع و میزان پرخاشگری در میان نوجوانان ‏ در معرض نمایش فیلم های خشن نوجوانان مشکین‌شهر

زن و مطالعات خانواده

مقاله 4، دوره 3، شماره 9، مهر 1389، صفحه 83-98   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقایسه­ای نوع و میزان پرخاشگری در میان نوجوانان در معرض نمایش بیش‌تر و کم‌تر  فیلم های  خشن می باشد.
روش پژوهش حاضر به صورت غیر تجربی و از نوع علی- مقایسه­ای است. جامعه آماری مورد مطالعه متشکل از کلیه دانش‌آموزان سال سوم دبیرستان شهرستان مشکین شهر تشکیل می‌دهند و گروه نمونه 300 دانش‌آموز سال سوم دبیرستان را شامل می‌شود که به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شده است. این گروه به دو پرسشنامه، شامل پرسشنامه محقق ساخته تماشای فیلم خشن، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (AQ) پاسخ دادند.
مقایسه نتایج با آزمون آماری t مستقل نشان داد که بین میانگین پرخاشگری کل در دو گروه از نوجوانان در معرض تماشای کم و زیاد فیلم‌های خشن تفاوت معنی‌داری وجود دارد. از سوی دیگر از بین چهار نوع پرخاشگری بین دو گروه فوق الذکر فقط در پرخاشگری کلامی تفاوت معنی دار به دست نیامد و در سه نوع دیگر از انواع پرخاشگری تفاوت معنی‌دار آماری وجود داشت.

کلیدواژه‌ها

‏فیلم خشن؛ پرخاشگری؛ پرخاشگری کلامی؛ پرخاشگری بدنی؛ خشم؛ خصومت‎.‎

مراجع

 ارونسون، ا. (1387). روانشناسی اجتماعی.ترجمه: حسین شکر کن، (1999). تهران:انتشارات رشد.

بیابانگرد، اسماعیل، صالحی سده، زیبا. (1386). تحلیل‌محتوای خشونت در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی. پژوهش و سنجش، دورة 13، شماره 48.

 توسلی، عباس. فاضلی، رضا. (1381). تأثیر پایگاه اجتماعی -  اقتصادی و رفتار والدین بر اثربخشی خشونت تلویزیونی بر رفتارکودکان. مجلةجامعه‌شناسی ایران، دورة 4، شماره 3.

 جوادی، فاطمه، سهرابی، فرامرز، فلسفی‌نژاد، محمدرضا.، برجعلی، احمد. (1387). بررسی تاثیر سبک مداخله (نظارت) درتماشای خشونت‌تلویزیونی بر پرخاشگری پسران11-9 ساله. پژوهش و سنجش، دوره 15، شماره54.

 حسن‌زاده، رمضان. (1386). انگیزش و هیجان. تهران: انتشارات ارسباران.

 سروقد، سیروس، دانش‌پور، آیدا. (1389). رابطه‌راهبردهای‌ فراشناختی با پرخاشگری و شیوه‌های مقابله با استرس دانش‌آموزان دوره پیش دانشگاهی شهر شیراز. مجله روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، جلد 1، شماره 2.

سیف، علی اکبر. (1388). روان‌شناسی پرورشی نوین. تهران: انتشارات دوران.

 فتحی‌نیا، محمد.، علیزاده، عبدالرحمان. (1382). خشونت‌گرایی تماشاگران فوتبال و نقش رسانه‌ها در کنترل آن. پژوهش و سنجش، دوره 12، شماره 42و 43.

 فرجی، ذبیح الله. (1371). انگیزش و هیجان. تهران: انتشارات خردمند.

 کارلسون، ا، فایلیتزن، س. (1380). کودکان و خشونت در رسانه‌های جمعی. ترجمه: مهدی شفقتی. (1999). تهران: انتشارات:مرکز تحقیقات مطالعات و سنجش برنامه‌ریزی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران.

محمدی، نورالله. (1385). بررسی مقدماتی شاخص های روان سنجی پرسش نامه ی پرخاشگری باس و پری. مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دوره 25، زمستان 1385.

 مسعود نیا، ابراهیم. (1389). خصومت، خشم و خطر بروز آترواسکلروز عروق کرونر. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پژشکی شهید صدوقی یزد. دوره 18، شماره 6، صفحه 551_540.

نویدی، احد. (1387). تاثیر آموزش مدیریت خشم بر مهارت‌های سازگاری پسران دوره متوسطه شهر تهران. مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران. سال 14، شماره 4، زمستان 87.

Anderson, C.A. , Berkowitz, L. , Donnerstein, E. Huesmann, L.R. Johnson, J.D. Linz, D. , Malamuth, N.M. ,Wartella, E.  (2003). The influence of media violence on youth. Psychological science in the public Interest, Supplement ,Volume 4, Issue 3.

 Browne, p. , Hamilton-Giachritsis, c. (2008). The influence of violent media on children and adolescents: a public-health approach.The Lancet, Volume 371, Issue 9619.

 Brown, J. , Witherspoon, E. (2002). The mass media and american adolescents health. Jounral of adolescent health, Vol. 31, No. 6S, page 153-170.

 Coyne, S. , Nelson, D. , Graham-Kevan, N. , Keister, E. , Grant, D. (2010). Mean on the screen: Psychopathy, relationship aggression, and aggression in the media. Personality and Individual Differences, Voulme 48, page 288- 293.

  Ferguson, C. , Miguel, C. , Hartley, R. (2009). A Multivariate Analysis of Youth Violence and Aggression: The Influence of Family, Peers, Depression, and Media Violence. The Journal of Pediatrics, Volume 155, Issue 6, Pages 904-908.

 Gunderson , j. (2006). Impact of real life and media violence: relationship  between violence exposure , aggression , hostility and empathy. Thesis submitted  for doctor of  Philosophy degree the university of  Toledo.

 Gunter, B. (2008). Television Programming and Violence, International. Encyclopedia of Violence, Peace, & Conflict, Pages 2055-2068.

 hopf, w. , huber , G. , wieß, R. (2008). Media violence and youth  violence: A 2 – year longitudinal study. journal of media psychology. Volume, 20 , pages 79-96.

 Kader, K. (2006).Childerns perceptions of screens violence and the effects on their well being. Thesis submitted for the degree of Master’s of  Psychology  the university of the Western Cape  Bellville.

 Kiewitz, C. , weaver, J. (2001). Trait aggressiveness, media, and perceptions of interpersonal conflict..  Personality and Individual Differences, Voulme 31, pages 821-835.

 Kuntsche, E. (2004). Hostility Among Adolescents in Switzerland? Multivariate Relations Between Excessive Media Use and Forms of Violence. Journal of Adolescent Health, Volume34, , page  230-236.

 Pieper,C., Eron, L. , Rowell Huesmann, L. (2008). Television Programming and Violence, US. Encyclopedia of Violence, Peace, & Conflict,  Pages 2069-2078.

 Rosenkoetter, L. , Rosenkoetter, SH. , Acock, A. (2009). Television violence: An intervention to reduce its impact on children. Journal of Applied Developmental Psychology, 30 (2009), page 381–397.

  Sargent, j. , Heatherton,T. ,Ahrens, B. ,  Dalton, M. , Tickle, J. ,  Beach, M. (2002). Adolescent exposure to extremely violent movies. Journal of Adolescent Health, Volume 31, Issue 6.

 Singer, M. , Slovak, K. ,Frierson, T. , York, P. (2009).Viewing Preferences, Symptoms of Psychological Trauma, and Violent Behaviors Among Children Who Watch Television. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry Volume 37, Issue 10.

 Strasburger, V. (2004). Children, adolescents, and the media. Current Problems in Pediatric and Adolescent Health Care. Volume 34, Issue 2, Pages 54-113.

 Whitney, C. , Wartella, E. (2001). Violence and Media. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, Pages 16187-16192.