اثربخشی آموزش شادکامی به شیوه گروهی بر بهزیستی روان شناختی و ‏عواطف مثبت و منفی زنان خانه دار

زن و مطالعات خانواده

مقاله 2، دوره 6، شماره 22، دی 1392، صفحه 21-36   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شادکامی به شیوه گروهی بر بهزیستی روان شناختی و عواطف مثبت و منفی زنان خانه دار صورت گرفت. این پژوهش کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی (به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. با استفاده از روش تصادفی از بین تمامی زنان خانه دار مراجعه کننده به خانه سلامت شهرداری منطقه 5 تبریز که به وسیله مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف و مقیاس عاطفه مثبت و عاطفه منفی مروزک و کولارز آزموده شدند، 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. هر یک از اعضای گروه آزمایش، طی 5/2 ماه، 10 جلسه (هر هفته یک جلسه 90 دقیقه ای)، آموزش شادکامی را به صورت گروهی دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل بعد از اعمال متغیر مستقل (آموزش شادکامی به شیوه گروهی) از نظر بهزیستی روان شناختی و عواطف مثبت و منفی تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش شادکامی به شیوه گروهی بر بهزیستی روان شناختی و عواطف مثبت و منفی زنان خانه دار مؤثر است.

کلیدواژه‌ها

شادکامی؛ بهزیستی روان شناختی؛ عواطف مثبت و منفی

مراجع

-   آرجیل، مایکل (2001)، روان شناسی شادی. ترجمه مسعود گوهری(1383). اصفهان: جهاد دانشگاهی.

-   استادیان، مریم؛ قنواتی، بهمن و کجباف نژاد، هادی(1390)، بررسی رابطه شادکامی و سلامت روان در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان. فرهنگ در دانشگاه اسلامی، سال پانزدهم، شماره 2، از صفحه 137 تا 147.

-   امیدیان، مرتضی (1388)، بررسی وضعیت سلامت عمومی و شادکامی در دانشجویان دانشگاه یزد. مجله مطالعات تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، دوره دهم، شماره 1، از صفحه 101 تا 116.

-   بیانی، علی اصغر؛ محمدکوچکی، عاشور و بیانی،علی(1381)، روایی و پایایی بهزیستی روان شناختی ریف. مجله روان پزشکی و روان شناسی بالینی ایران، شماره 14.

-   بیانی، علی اصغر؛ گودرزی، حسنیه و محمد کوچکی، عاشور (1387)، رابطه ابعاد بهزیستی روان شناختی و سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزاد شهر (86- 1385). دانش و پژوهش در روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، شماره سی و پنجم و سی و ششم، از صفحه 153 تا 164.

-   جوکار، بهرام (1386)، رابطه هدف گرایی و شادی. فصلنامه علمی پژوهشی دانشگاه تبریز، سال دوم، شماره 5.

-   حسین ثابت، فریده(1387)، اثربخشی آموزش صبر بر اضطراب، افسردگی و شادکامی. دو فصلنامه مطالعات اسلام و روان شناسی، سال 1، شماره 2.

-   خوش کنش، ابوالقاسم و کشاورز افشار، حسین (1387)، رابطه شادکامی و سلامت روانی دانشجویان. اندیشه و رفتار، شماره 7، از صفحه 41 تا 52.

-   رئیسی، حسین (1383)، بررسی اثربخشی آموزش شادمانی بر سلامت روان مادران کودکان فلج مغزی. پایان نامه کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان.

-   سلطانی زاده، محمد؛ ملک پور، مختار و نشاط دوست، حمیدطاهر(1387)، رابطه لذت جسمانی و عاطفه مثبت و منفی در دانشجویان دانشگاه اصفهان. مطالعات روان شناختی دانشگاه الزهرا، دوره 4، شماره 1، از صفحه 31 تا 46.

-   شمس، ثریا(1383)، بررسی اثربخشی روش های القای خلق شامل تصویرسازی مثبت، خواندن جملات مثبت و ایجاد حالت خواندن در افزایش میزان شادمانی دانش آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان. گزارش تحقیق، اصفهان: وزارت آموزش و پرورش.

-   شعاری نژاد، علی اکبر (1385)،فرهنگ علوم رفتاری. تهران: انتشارات امیر کبیر.

-   عابدی، محمدرضا (1380)، بررسی اثربخشی آموزش شناختی – رفتاری فوردایس بر شادمانی، اضطراب، افسردگی و روابط اجتماعی دانشجویان دانشگاه اصفهان. خلاصه مقالات و  سخنرانی های چهارمین هفته پژوهش دانشگاه اصفهان، معاونت پژوهشی دانشگاه اصفهان.

-   عبدی مالیدره، فاطمه (1385)، اثر بخشی مشاوره شغلی با مدل شادمانی فوردایس بر رضایت شغلی مشاوران شهرستان قائم شهر. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی.

-   علی نیا کرویی، رستم؛ دوستی، یارعلی؛ دهشیری، غلامرضا و حیدری، محمدحسین (1387)، سبک های شوخ طبعی، بهزیستی فاعلی و هوش هیجانی در دانشجویان. فصلنامه روان شناسی ایران، سال پنجم، شماره 169، از صفحه 15 تا 18.

-   عناصری، مهریار (1386)،رابطه بین سلامت روان و شادکامی دانشجویان دختر و پسر. اندیشه و رفتار، شماره 6، از صفحه 75 تا 84.

-   لطف آبادی، حسین (1380)،عواطف و هویت نوجوانان و جوانان. تهران: انتشارات نسل سوم.

-   میرزایی تشنیزی، پریوش؛ پورشهریاری، مه سیما و شیبانی، ام البنین(1388)،مقایسه اثربخشی آموزش برنامه به زیستی ذهنی و روش شناختی - رفتاری فوردایس در کاهش میزان افسردگی دانش آموزان دبیرستان های شهر اصفهان. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، دوره 17، شماره 4.

-   هاریس، پل(2001)، رشد عواطف در کودکان. ترجمه محمد یمینی و محمد داوودی. (1380) سبزوار: انتشارات دانشگاه تربیت معلم.

 

-   Aghili, M, Mohamadi, N & Ghorbani, L (2012), Evaluating the Relationship between Happiness and Mental Health in Iranian athletes. Journal of Basic and Applied Scientific Research, 2 (3): 2494-2497.

-   Alberktsen, G (2003), Happiness and related factors in pregnant women, deparyment of psychiatare, faculty of mediene, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.

-   Argyle, M (2003), The psychology of Happiness. London: Routlde.

-   Diener, E, Sandvik, E & Pavot, w (1991), Happiness is the frequency, not the intensity of positive versus negative affect. In Strack, F, Argyle, M & Schwarz, N. (Eds), (Subjective well-being). Oxford, Pergamon.

-   Fava,G.A, Fatanelli,C, lazzaro,M, conti,S,& Grandi, S (1998), Well-being therapy a novel psychotherapeutic approach for residual symptoms of affective disorders. Psychological Medicine,28, 475-480.

-   Fordyce, M.W (1983), Aprogram To Increase Personal Happiness Further Studies. Jounral Of Counseling Psychology, 24,6,5,11,525.

-   Kahneman, D & Riis, J (2005), Living & Thinking about it, Two Perspectives, in Huppert.F. A. Kaverne, B. & N. Baylis, The science of Well- being, Oxford University press.

-   Kamkary, K & Shokrzadeh, SH (2012), Investigate relations between mental health and happiness feel in Tehran youth people. European Journal of Experimental Biology, 2 (5):1880-1886

-   Kawamato, A (1999), Happiness and background factor in community dwelling older person. Department of Intenet medicine, Nomura municipal Hospital.

-   King, L. A & Napa, C. K (1998), what makes a life good? Journal of Personality and Social Psychology, 75: 156-165.

-   Lambert, M, & Naber, D (2004), Current issues in Schizophren: Overview of patients accepts ability functioning capacity and quality of life. CNS drues, 18, 5-17.

-   Larson, R. W (2000), toward a psychology of positive youth development. American Psychologist, 55, 170 - 183.

-   Lichter, S, Haye, K & Kamman, R (1980), Increasing happiness through cognative training. Newzealand Psychologist, 9, 57-64.

-   Myers, D. G (2002), Happy and Healthy. http://abclocal.Go.Com / 68-wls/News/012802-hs-happy healthy.Htm1.

-   Pernegar, TV (2004), Health & Happiness in Young Suisse adults, Quality of Care. Geneva university Hospital, Geneva, Switzerland.

-   Ryff, CD & Singer, B (1998), The contours of positive human health. Psychological Inquiry. 9 (1): 1-28.

-   Ryff, CD & Keyes, CL (1995), The structure of psychological well-being revisited. J Pers Soc Psychol. 69 (4): 719-27.

-   Skevington, S. M; MacArthur, P & Somerset, M (1997), Developing items for the WHOQOL: an investigation of contemporary beliefs about quality of life related to health in Britain. British Journal of Health Psychology, 2: 55-72.

-   Vazquez, C, Hervas, G, Rahona, JJ, Gomez, D (2009), Psychological well-being and health. Contributions of positive psychology. Annuary of Clinical and Health Psychology. 5: 15-27.