اوضاع فرهنگی یزد در قرن هشتم هجری

پژوهش نامه تاریخ

مقاله 8، دوره 9، شماره 35، بهمن 1393، صفحه 1-27   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

دکترمحمدکریم یوسف جمالی¹؛ دکترمحمدحسن میرحسینی²؛ جمال عابدنیا³

¹دانشیارگروه تاریخ دانشگاه آزاداسلامی- واحد نجف آباد

²استادیار گروه تاریخ دانشگاه یزد

³دانشجوی دکتری تاریخ اسلام دانشگاه آزاد اسلامی- واحدنجف آباد

چکیده

قرن هشتم هجری را بایددر یزد، دوره پیشرفت فرهنگی دانست زیرا، در این دوره بسیاری از نهادهای آموزشی، همچون ؛ مدارس و کتابخانه تأسیس شدند و علوم مذهبی و غیر مذهبی در این مراکز، توسط علما و فقها تدریس شد و رشد پیدا نمود تا جایی که در بعضی علوم، دانشمندان یزدی به فعالیت پرداختند و در بعضی دیگر، آن چنان ابتکاری از خود نشان ندادند. در این میان، حمله مغولان هر چند سبب شد بعضی مراکز علمی از دست برود اما رشد تصوف در این دوره را به همراه داشتکه مورد قبول عامه مردم بود که می‌توان علت آن راعدم علاقه به مال دنیا از سوی صوفیان دانست. با گذشت زمان وبا ورود آنان به دستگاههای دولتی عملاً صوفیان جیره خوار دولت و دربار شدند و مورد تنفر مردم قرار گرفتند ولی با همه این مسائل از نظر فرهنگی، تصوف رشد کرد و هنر و معماری مورد توجه حکام و مردم واقع شد و مراکزی از سوی بزرگان ساخته شدکه بعضی از آنها وقف گردید.

کلیدواژه‌ها

یزد؛ آل مظفر؛ تصوف؛ سیدرکن الدین