مقایسه کارایی دو روش کنترل مگس میوه مدیترانه ای (Wiedeman (Diptera:Tephritidae Ceratitis capitata روی انار در شیراز

فصلنامه تخصصی تحقیقات حشره شناسی

مقاله 2، دوره 7، شماره 2، شهریور 1394، صفحه 131-141   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

افسانه خضری¹؛ ابراهیم سلیمان نژادیان^{* 2}؛ شیلا گلدسته²؛ حسین پژمان³؛ حسین فرازمند⁴

¹دانشجوی دکتری، گروه حشره شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

²گروه حشره شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک

³بخش تحقیقات آفات و بیماری های گیاهی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زرقان

⁴موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور

چکیده

مگس میوه مدیترانه­‌ای از آفات قرنطینه­‌ای است که در سال 1386 از استان فارس گزارش شد. انار یکی از میزبان­‌های این حشره در استان می­‌باشد. طی سال­ های 1389-1390 دریک باغ انار در شیراز دو روش مختلف کنترل این مگس شامل تله­‌گذاری و طعمه­‌پاشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در روش تله­ گذاری، سه ماده جلب کننده (تیمار) شامل تری ‌مدلور، بیولور، فیمی‌لور و شاهد به­‌طور جداگانه در تله تفری‌ترپ در سه تکرار و از دو طریق محاسبه میانگین میوه‌­های آلوده (به­ همراه شاهد) و تعداد مگس­‌های میوه مدیترانه­‌ای به دام افتاده در تله‌­ها مطالعه شدند. در روش طعمه ­پاشی دو نوع پروتیین هیدرولیزات شامل بایوسبو یا اسمل‌فول به ­صورت پاشش به عرض یک متر بر روی سمت جنوبی درخت و به­ صورت پاشش روی تنه درخت، به همراه تیمار شاهد، در سه تکرار و همراه با سم مالاتیون با غلظت دو در هزار (هر دو هفته یک­بار) مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد، بین مواد جلب کننده بیولور و تری ‌مدلور اختلاف معنی­‌داری وجود ندارد و در هر دو مورد میانگین آلودگی میوه­‌ها نسبت به فیمی‌لور و شاهد، کمتر بود. در روش دوم نیز تله بیولور بیشترین شکار مگس میوه مدیترانه­‌ای را به خود اختصاص داد. در روش طعمه­‌پاشی بین مواد جلب کننده اختلاف معنی­‌داری وجود نداشت اما در ارتباط با محل طعمه­‌پاشی اختلاف معنی­‌داری مشاهده شد. در تیمارهایی که نواری به عرض یک متر بر روی درخت طعمه­‌پاشی شدند، میانگین آلودگی میوه­‌ها کمتر بود.

کلیدواژه‌ها

مگس میوه مدیترانه ای؛ تله؛ مواد جلب کننده؛ طعمه پاشی؛ باغ انار شیراز

مراجع