کاربرد نانو جاذب جدید92 GJ- اسفنج Demospongiae خلیج فارس جهت جداسازی یون منگنز

پژوهش های علوم و فنون دریایی

مقاله 3، دوره 9، شماره 1، خرداد 1393، صفحه 35-41   

نوع مقاله: تحقیقی

نویسندگان

حسین غفوریان؛ سعیده جاویدی^* ؛ محمد ربانی

گروه شیمی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شما ل

چکیده

در تحقیق حاضر از اسفنج رده ی Demospongiae گونه Amphimedon viridis برداشت شده از جزیره کیش در خلیج فارس به عنوان جاذب بیولوژیکی با حفره های نانو برای حذف کاتیون منگنز استفاده گردید و تأثیر پارامترهای غلظت، زمان تماس و اندازه ذره جاذب در ظرفیت جذب مورد بررسی قرارگرفت. ظرفیت جذب یون منگنز در غلظت‌های10،30، 50، 300 میلی گرم بر لیتر بر روی شیکر انجام و ظرفیت‌های جذب به ترتیب 7/0، 3، 6/6، 3/80 میلی‌گرم بر گرم بدست آمد که نشان می‌داد ظرفیت جذب با افزایش غلظت افزایش می‌یابد. همچنین ظرفیت جذب یون منگنز در غلظت‌های 10، 30 ،50 میلی گرم بر لیتر در زمان تماس 1 ساعت بدون شیکر به ترتیب 2/1، 2/4، 11 و در3 ساعت به ترتیب 2/0، 6/4 و 5/14 میلی‌گرم بر گرم بود که نشان می‌داد ظرفیت جذب با افزایش زمان تماس تغییر محسوسی نمی‌یابد. ظرفیت جذب در اندازه ذره جاذب به حالت تکه ای، mesh 70 و mesh120 به ترتیب 3/80، 6/64، 2/74 میلی گرم بر گرم بدست آمد که نشان می‌داد ظرفیت جذب در حالت تکه ای بیشتر می باشد.  نتایج این تحقیق نشان داد که ظرفیت جذب یون منگنز بدست آمده بوسیله  اسفنج خلیج فارس  3/80 میلی‌گرم بر گرم است و نسبت به ظرفیت سایر جاذب‌های طبیعی گزارش شده در حال حاضر بالاترین ظرفیت جذب منگنز را نشان می دهد.

کلیدواژه‌ها

بایو نانو جاذب؛ اسفنج Demospongiae؛ حذف منگنز؛ خلیج فارس