تاثیر آبیاری محدود بر صفات مورفولوژیکی در هیبریدهای آفتابگردان

اکوفیزیولوژی و فیتوشیمی گیاهان دارویی و معطر

مقاله 3، دوره 2، شماره 1، فروردین 1389، صفحه 28-33   

نوع مقاله: مقاله تحقیقاتی

نویسندگان

ایرج اله دادی¹؛ حسین اورکی^{* 2}؛ فتانه پرهیزکار²؛ حمید ایران نژاد¹؛ رضا باقری³

¹دانشیار گروه زراعت دانشگاه تهران

²دانشکده کشاورزی .دانشگاه تهران

³دانشکده کشاورزی.دانشگاه تهران

چکیده

آفتابگردان (Helianthus annuus L.) یکی از مهمترین منابع تولید روغن در جهان به شمار می رود. با توجه به این که کم آبی مهمترین عامل محدود کننده رشد و تولید گیاهان در جهان می باشد و آفتابگردان یک محصول زراعی متحمل به خشکی با سیستم ریشه ای عمیق است، به این دلیل کشت این گیاه به اراضی دیم و نیمه خشک دنیا تمایل یافته است بنابراین به منظور بررسی اثر آبیاری محدود بر خصوصیات مورفولوژیک هیبریدهای آفتابگردان آزمایشی روی دو هیبرید آفتابگردان در سه رژیم آبیاری (50، 100 و 150 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A) در قالب طرح اسپیلت پلات در طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران اجرا گردید. نتایج این مطالعه نشان داد بین دو هیبرید آفتابگردان از لحاظ روند تولید برگ در هیچ یک از تیمارهای تنش کم آبی اختلاف معنی داری وجود ندارد و با این وجود هیبرید آذرگل از این لحاظ برتری نسبی در مقایسه با هیبرید آلستار نشان داد ولی دو هیبرید مورد بررسی از لحاظ روند افزایش ارتفاع و افزایش قطر ساقه در تیمارهای تنش کم آبی متوسط و شدید (بترتیب 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر) اختلاف معنی داری را نشان دادند، همچنین نتایج تجزیه واریانس اختلاف معنی دار بین هیبرید ها در سه سطح آبیاری را نشان دادند. در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هیبرید آذرگل دارای مطلوب ترین صفات مورفولوژیک برای زراعت در منطقه و در نتیجه تولید عملکرد مطلوب می باشد.

کلیدواژه‌ها

تنش کمبود آب؛ ارتفاع؛ قطر ساقه؛ تعداد برگ؛ آفتابگردان