اثرات کلرور پتاسیم بر تحمل به خشکی ژنوتیپ های گندم دوروم در نیشابور

اکوفیزیولوژی و فیتوشیمی گیاهان دارویی و معطر

مقاله 4، دوره 2، شماره 2، تیر 1389، صفحه 119-128   

نوع مقاله: مقاله تحقیقاتی

نویسنده

محمد قاسم زاده^*

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی خراسان رضوی

چکیده

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کود کلرید پتاسیم بر تحمل به خشکی ژنوتیپ های گندم دوروم این تحقیق در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و بصورت کرتهای خرد شده مدت دو سال زراعی (آبان 1384 تا تیر ماه 1386) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی نیشابور انجام شد. چهار ژنوتیپ گندم دوروم در کرتهای اصلی و پنج سطح کود کلرید پتاسیم درکرتهای فرعی قرار گرفتند. به منظور اعمال تنش خشکی آب مزرعه از زمان ظهور سنبله قطع شد. نتایج نشان داد سطوح مختلف کود کلرید پتاسیم اثرات معنی داری بر عملکرد دانه نداشت، همچنین اعمال سطوح مختلف کلرور پتاسیم اثر معنی داری بر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و میزان پتاس کاه تیمارها در شرایط قطع آبیاری انتهای فصل ژنو تیپ های گندم دوروم نداشت. در مقایسه میانگین سطوح پتاس کمترین و بیشترین عملکرد دانه به ترتیب از تیمار بدون مصرف کود با 5012 و تیمار 60کیلوپتاس با 5104 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. در بررسی و مقایسه میانگین اثرات متقابل تیمارها بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب از تیمار V3K0 با 5349 و V1K0 با عملکرد 4712 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. همچنین نتایج تجزیه مرکب نشان داد اثر اصلی و متقابل عوامل بر وزن هزار دانه معنی دار بود. بیشترین وزن هزار دانه از تیمار V3K1 که بیشترین عملکرد دانه را داشته بدست آمد. در بررسی تعداد سنبله در متر مربع تنها تفاوت در بین ژنوتیپ ها در سطح 5 درصد وجود داشت.

کلیدواژه‌ها

گندم دوروم؛ عملکرد دانه؛ کلرور پتاسیم؛ تنش خشکی