تبیین رابطه بین قومیت و جرم: یک پژوهش میدانی دربسترجغرافیایی

فصل نامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس

مقاله 1، دوره 8، شماره 27، فروردین 1395، صفحه 1-28   

نویسنده

رضا علی محسنی

دانشیاروعضوهیات علمی دانشگاه آزاداسلامی تهران مرکز

چکیده

جرم و جنایت از پدیده‌های رایج در جوامع بشری می باشند. نرخ جرم  و جنایت و شدت و ضعف آن در جامعه انسانی، تابعی از وضعیت و کارکرد نهادهای آن جامعه است رشد لجام گسیخته جرایم در جوامع را بایستی بر مبنای شرایط ساختاری و کارکردهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حاکم بر آن تحلیل نمود.
این مقاله که حاصل تحقیق نگارنده در خصوص «مطالعه و بررسی جرایم گروه‌های قومی در ایران اختصاص یافته، به صورت موردی در استان گلستان به اجرا در آمده است. این تحقیق به روش اسنادی و پیمایشی به اجرا در آمده است.جامعه آماری تحقیق را کلیه محکومان و مجرمان زندان‌های استان گلستان تشکیل داده‌اند و اطلاعات و داده‌های مورد نیاز با استفاده از تحلیل محتوای پرونده‌های محکومان و تکمیل پرسشنامه در بین460 زندانی جمع‌آوری شده و نتایج زیر به دست آمده است :
1- میزان جرایم تابعی از شرایط ساختاری است که گروه‌های قومی به آن تعلق دارند.
2- میزان و تنوع جرایم در بین گروه‌های قومی به یک اندازه توزیع نشده است به طوری که بیشترین میزان جرم در بین گروه قومی سیستانی و کمترین آن در بین گروه‌های ترک ملاحظه شده است.
3- اعتیاد قاچاق، مصرف مواد مخدر، قتل و سرقت اهم جرایم گروه‌های قومی در استان گلستان می‌باشد.
4- میزان و تنوع جرایم در بین گروه‌های قومی مهاجر به مراتب بیشتر از گروه‌های قومی بومی (محلی) است.
این تحقیق نشان داده است که متغیرهای محیط اجتماعی در مقایسه با متغیرهای فیزیولوژیکی و
روان شناختی، اثرگذاری بیشتری در افزایش نرخ جرایم در بین گروه‌های قومی دارند. 

کلیدواژه‌ها

گروه قومی؛ جرم؛ ساختار؛ مهاجرت؛ خرده فرهنگ