رویکرد جدید نیما به طبیعت

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 10، دوره 6، شماره 19، فروردین 1393، صفحه 187-208   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

علی محمّد باتوانی^*

دانش آموختة دکتری رشتة زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران - ایران

چکیده

تقریباً از صد و هشتاد و پنج عنوان شعر در کلّیّات اشعار نیما دو سوم آن­ها مستقیماً از طبیعت الهام گرفته است؛ بنابراین طبیعت را باید آیینة تمام نمای روحیّات و ذهنیّات و تفکّرات او دانست. از میان سه نوع طبیعت­گرایی توصیفی، تقلیدی و تألیفی (تأویلی)، رویکرد نیما به طبیعت از نوع تألیفی می­باشد. در این نوع از طبیعت­گرایی، شاعر با طبیعت همراه است؛ خواه به صورت تألیفی یعنی دوست بودن و الفت داشتن با طبیعت و خواه به صورت تأویلی یعنی تأویل و تفسیر کردن آن. از این رو می­توان نیما را شاعری دانست که آن چنان با طبیعت آمیخته است که خود را از آن جدا تصوّر نمی­کند. 

کلیدواژه‌ها

نیما؛ شعر؛ طبیعت گرایی؛ طبیعت گرایی تألیفی (تأویلی)