سیری در احوال وآثار میرزا شوقی

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 4، دوره 5، شماره 18، بهمن 1392، صفحه 71-84

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سید قادر لاهوتی^{* 1}؛ سیّد احمد حسینی کازرونی²

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی – واحد بوشهر - ایران

²استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد بوشهر - ایران

چکیده

در میان شاعران ایرانی، فحول و بزرگانی داریم، که به خلق آثار ارزشمندی همچون گویش‌ها و لهجه‌های محلّی خود پرداخته‌اند. میرزا شوقی را باید از جمله‌ی این سخنوران دانست، که به رغم جایگاه ویژه­اش در نزد اهالی بهبهان و کهگیلویه، در پهنه‌ی ادب فارسی چندان شناخته نیست. در این مقاله تلاش گردیده، تا در حد توان به شرح حال، آثار و طرز سخنوری این شاعر پرداخته شود. گفتنی است که آنچه انگیزه‌ی نگارش این مقاله را فراهم آورده است، علاوه بر اهمیّت جایگاه این شاعر در گویش بهبهانی و لری،  مسأله‌ی پیش آهنگی وی در تلاش برای سرودن نخستین نمونه‌های شعر در قالب‌های تازه است، که تا کنون مورد غفلت بوده است. برای رعایت اختصار به شرحی کوتاه در این باره پرداخته و پژوهش‌های تکمیلی را به عهده‌ی ادیبان ارجمند گذاشته می‌شود.

کلیدواژه‌ها

میرزا شوقی؛ گویش لری؛ لهجة؛ محلّی؛ کهگیلویه