مبانی زیباشناختی رخسار و زلف یار، در صحبت نامه ی همام تبریزی

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 6، دوره 5، شماره 17، مهر 1392، صفحه 101-116   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

فاضل عباس زاده^{* 1}؛ جلیل تجلیل²

¹دانشجوی دوره ی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات تهران - ایران

²استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات تهران - ایران

چکیده

همام یکی از شاعران بزرگ ادب فارسی است که با تمسک به تخیل هنری، و چنگ زنی به دامن پرنقش خیال، توانسته است چندین مصداق را با یک نشانه به منظر حضور و ظهور رسانده جهان تازه­ی شاعرانه­ای بیافریند، زیرا تصویر آفرینی و تصویرسازی یکی از راه­های گریز از زبان کلیشه­ای و بیرون رفت از زبان عادی و گذر به زبان ابهام آفرین ادبی است و بررسی ریشه­ای این گونه موارد تصویرساز، ما را با بخشی از ارزش­ها و زیبایی­های هنری و بلاغی آشنا می­کند. ما در این جستار کیفیت و کمیت تصویر آفرینی همام تبریزی را در مثنوی صحبت نامه - که با چهره­ی معشوق نقش زده- در بوته­ی «بیان» سنجیده، ابزارهای تصویر ساز او مورد تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

همام؛ صحبت نامه؛ بیان؛ زیباشناختی؛ چهره ی معشوق؛ زبان ادبی