فرایندها و پیامدهای بیابانزایی

مطالعات برنامه ریزی سکونتگاه های انسانی

مقاله 6، دوره 4، شماره 9، اسفند 1388، صفحه 121-138   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

تقی طاوسی^*

استادیار گروه جغرافیای طبیعی دانشگاه سیستان وبلوچستان

چکیده

آبرویل (1949) مفهوم «بیابانزایی»را برای­ توصیف­ تغییر زمین ­حاصلخیز به بیابان ­بکار برد که از فعالیت انسانی ­در ناحیه­ جنگل ­استوایی آفریقا ناشی ­شده بود. خشکسالی­های پیاپی اواخر دهه 1960این ­معضل­زیست محیطی­را به یک فاجعه انسانی و جهانی تبدیل کرد.کنفرانس بیابانزایی سازمان ملل متحددر نایروبی(1977)، شروع موضوع بیابانزایی­درعرصه سیاسی و مباحث جالب علمی بود. براساس تعریف کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدایی(1994): «بیابانزایی به معنی تخریب سرزمین در مناطق خشک ، نیمه خشک وخشک نیمه مرطوب ناشی ازعوامل مختلف از جمله تغییرات آب وهوایی وفعالیت های­انسانی­می­باشد». مبارزه با بیابانزایی مستلزم ارتباط متقابل و مشارکت بین کاربران زمین و سازمان های­طرفدار محیط زیست است تا کارکردهای «بیابان زدایی» در مقیاس وسیع را پدید آورد.

کلیدواژه‌ها

بیابانزایی؛ بیابان‌زدایی؛ تخریب سرزمین؛ تغییرپذیری اقلیمی