تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 10,005 |
تعداد مقالات | 83,629 |
تعداد مشاهده مقاله | 78,549,913 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,678,240 |
زبان، صور و اسباب ایجاد طنز | ||
فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی | ||
مقاله 8، دوره 1، شماره 1، آذر 1388، صفحه 108-120 اصل مقاله (128.46 K) | ||
نویسنده | ||
ابوالقاسم رادفر | ||
استاد زبان و ادبیات فارسی پژوهشگاه | ||
چکیده | ||
طنز و طنزپردازی یکی از شیوههای خاصّ برای بیان مسائل انتقادی جامعه است. از این رو،طنزآور پاسدار ارزشهای انسانی است و با حربة بیان از تزلزل و تباهی معنویات در روزگار خود دفاع میکند. طنز بیش از هر چیز انسان را به ما می شناساند و هم آنان را که مورد طنز قرار گرفته- اند. از نظر اهل ادب، طنز شیوة خاص بیان مفاهیم تند اجتماعی و انتقادی و سیاسی و طرز افشای حقایق تلخ و تنفّرآمیز ناشی از فساد و بیرسمیهای فرد یا جامعه است. عنصری که بیش از همه در بیان مسائل طنز کارآمد است، خود کلمه است که دردهای درونی را نشان می دهد. کلمه در طنز، هم ظرف معنی شاعر است و هم برانگیزندة خیال. در طنز باید کلمات دقیق و کم و با بیشترین مفهوم انتخاب شود. عوامل ایجاد طنز، علاوه بر خنده که پایه و اساس آن است، عبارتند از: زبان خاص ـ که با توجّه به انواع طنز و مقتضای حال فرق میکند ـ ضربالمثلها، گوشه و کنایهها، تعریضها، بهرهجویی از انواع آرایههای لفظی و معنوی و بیانی چون ذمّ شبیه به مدح، تشبیهات، استعارات، مجازها، اغراق، تمثیل، کاربردهای عامیانهای و لهجهای و کنار هم قرار دادن دو چیز نامناسب در کنار هم که ایجاد خنده کند. همچنین هدف طنز استفاده از ترکیبات بجا و مناسب و درخور مقام و مقتضای حال برای شخصیتبخشی به مردمی است که در طی سالهای طولانی در عرصة سیاسی و ... به بازی گرفته نشدهاند. | ||
کلیدواژهها | ||
طنز؛ طنزپردازی؛ زبان؛ صورواسباب؛ محتوا | ||
مراجع | ||
اصلانی، محمد رضا، 1385. فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز،تهران، کاروان. انجوی شیرازی، ابوالقاسم، 1352. بازیهای نمایشی، تهران، امیرکبیر، چ 1، (مقدمه امیرحسین جهانبگلو). براون، ادوارد، 1358. تاریخ ادبی ایران، ترجمة علی پاشا صالح، تهران، امیرکبیر. بهزادی اندوهجردی، حسین، 1378. طنز و طنزپردازی در ایران، تهران، صدوق، چ 1. پناهی سمنانی، محمد احمد، 1369. شعر کار در ادب فارسی، تهران، مؤلف. جمالزاده، محمد علی، 1321. فرهنگ لغات عامیانه، تهران، ابن سینا. رادفر، ابوالقاسم، 1364. «طنز چیست؟» در گسترة تاریخ و ادب ، ش 1، تهران، نشر گستره، صص 109- 122. رحیمی، مصطفی، 1348. مجلة جهان نو،خرداد، صص 4 و 5. زرویی نصرآباد، ابوالفضل، 1374. «معجونی از نیش و نوش،گفتگو با ابوالفضل زرویی نصرآباد»، سروش، ش 771، شنبه 16 دی ماه، ص 44. زرّینکوب، عبدالحسین، 1355(2535). شعر بیدروغ، شعر بینقاب، تهران، جاویدان – علمی، چ2. سارتر، ژان پل، 1356 (2536). ادبیات چیست، ترجمة ابوالحسن نجفی و مصطفی رحیمی، تهران، زمان. صفوی، کورش، 1384. «پیش درآمدی بر طنز از منظر زبانشناسی»، الفبا، دو ماهنامة داخلی، مرکز آفرینشهای ادبی حوزة هنری، س 2، ش 7، مرداد و شهریور، ص 26. ظریفی، سیامک، 1374. «گفتگو با سیامک ظریفی»، سروش، ش 771، شنبه 16 دی، صص 51،52. کیمیاگر، مسعود،1374. «نقد سازنده نه سوزنده؛ گفتگو با مسعود کیمیاگر»، سروش، ش 771، شنبه 16 دی ماه، ص 46. گویا، محمد علی، 1374. «طنز یعنی خندة پر اشک و آه»، سروش، ش 771، شنبه 16 دی، صص 30، 31- 32. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 513 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 247 |