نقد اصالت زن در شعر پروین اعتصامی

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 5، دوره 2، شماره 3، خرداد 1389، صفحه 111-124   

نویسندگان

قاسم صحرائی^{* 1}؛ محمد خسروی شکیب²

¹استادیار زبان و ادب فارسی دانشگاه لرستان

²استادیاران زبان و ادب فارسی دانشگاه لرستان

چکیده

پروین اعتصامی، از معدود شاعران مشهور زن در ادبیات فارسی است. وی با تأثیرپذیری از فرهنگ ایرانی­ـ اسلامی، به نقد جایگاه زن در جامعه ی عصر خود و پیش از آن برخاسته و با مخاطب قرار دادن زنان، آنان را نسبت به قابلیت ها، شایستگی ها و ارزش هایشان آگاه کرده است.
پروین، در اشعار خود با یادآوری محدودیت ها و دوران سخت و ناهمواری را که زن در جامعه ی ایرانی پشت سر گذاشته است، کوشیده تا سیمای واقعی زن را به جامعه ی خود نشان دهد. او آشکارا بیان داشت که زن، رکن خانه ی هستی و هموار کننده ی راه زندگی است.
پروین، عقیده داشت برتری انسان، چه زن و چه مرد، در داشتن دانش، هنر، گوهر تعلیم و تربیت، فضل، عرفان، قناعت، پرهیزگاری و پاکی است؛ همچنان که نقصان انسان، چه زن و چه مرد، در پشت کردن به آن فضایل، خودپرستی، سستی، تلاش نکردن برای کسب دانش و گرفتار ظاهر شدن است.
 
 

کلیدواژه‌ها

اصالت زن؛ شعر معاصر؛ پروین اعتصامی

مراجع

آرین پور، دکتر یحیی، (1379): از نیما تا روزگار ما، چ سوم، تهران، زوار.

پروین اعتصامی، (1370): دیوان، به کوشش محمد عالمگیر تهرانی، تهران، نشر محمد.

ترابی، دکترعلی اکبر، (1383): جامعه شناسی ادبیات فارسی، چ چهارم، تبریز، انتشارات فروزش.

رزمجو، حسین، (1369): شعر کهن در ترازوی نقد اخلاق اسلامی، 2 جلد، چ دوم، مشهد، آستان قدس رضوی.

روزبه، دکترمحمدرضا، (1381): ادبیات معاصر ایران (شعر) ، چ اول، تهران، نشر روزگار.

سبحانی، ه.توفیق، (1374): تاریخ ادبیات4، چ پنجم، تهران، دانشگاه پیام نور.

مطهری، دکترمرتضی،(1357): نظام حقوق زن در اسلام، چ هشتم، تهران، صدرا.