تجلّی اشعار حافظ در دیوانِ غلام

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 7، دوره 2، شماره 3، خرداد 1389، صفحه 135-155   

نویسنده

محمد کاظم کهدویی

دانشیار گروه ادبیات فارسی دانشگاه یزد

چکیده

تالپوریان بین سال‌های 1700 تا 1782 م. در سند حکمرانی کردند و زبان دربار آنان، فارسی بود. یکی از شاعران آن خاندان غلام‌محمدخان لغاری بود که خانواده‌اش علاقه‌ای خاص به شعر و فرهنگ و زبان فارسی داشت. وی فرزند علی محمد خان (1250-1162 هجری) بود و فارسی و عربی را نزد پدر خود آموخت.
غلام محمدخان ابتدا به عنوان مشاور، فرماندهی با آوازه بود. وی در سال 1279 هجری درگذشت. غلام در سرودن شعر فارسی تسلط کامل داشت و در شعر بیشتر از شیوه و غزل‌های حافظ شیرازی پیروی می‌کرد.
نگارنده در این نوشته کوشیده است تا غزل‌هایی که غلام‌محمد، آشکارا به اقتفای حافظ سروده است، بیان کند.
 

کلیدواژه‌ها

حافظ؛ غلام‌محمد؛ لغاری؛ تالپوریان؛ شعر فارسی

مراجع

حافظ شیرازی، دیوان، تصحیح انجوی شیرازی، 1363، چ پنجم، جاویدان

حافظ شیرازی، دیوان، بر اساس نسخه قزوینی و غنی، 1375، تهران، فارابی

ظهورالدین، احمد صاحب، بی­تا، پنهنجی کتاب، پاکستان مین فارسی ادب، چ سوم، هستاریکل سوسائتی، کراچی

غلام محمد، دیوان غلام، به اهتمام اعجاز محمد صدیقی، 1959 میلادی، حیدرآباد سند، پاکستان، مطبعۀ دانشگاه سند